اسفرود بی دم قابل تامل است چه خوب بدانی اش چه بد.
چه جفنگ بدانی در معنای حقیقی و پس بزنیَش و چه جفنگ بدانی و در عین حال پیشرو و جسور.
من بعد از دیدن این نمایش دچار چگونگی شده ام . نمیدانم این نمایش را میشود یک نمایش خوب دانست یا بد. مرز خوب و بد من را در نقد نمایش، مخدوش کرده است.
من تعدادی از متونی که نمایش در بستر معنایی آن پیش میرفت را خوانده ام و تعدادی را نه و شاید یکی از دلایل این نوع چگونگی همین باشد.
چیزهایی که شفاف بعد از دیدن نمایش در من است :
از حجم زیاد واژه های گروتسک وار نمایش خوشم نیامد.
بازی ها (بخصوص موومان دوم) خانوم و اقایی که زن و شوهر بودند فریبنده بود و همچنین اقای عبدی در صحنه ای که روی ویلچر بودند بازی درخشانی داشتند.
فرم نمایش متفاوت بود و همین تفاوت جدا از برداشت منِ مخاطب قابل تقدیر است.

پیشکش سپاس و درود به عوامل نمایش