سلام و خسته نباشید به عوامل تئاتر کی با من پیتزا درست میکنه. من با پسر سه ساله ام اومدیم و تئاتر رو تماشا کردیم. هم دوست داشتیم هم موضوع براش جالب بود. خیلی مسلط بودن همگی و صحنه پردازی هم بسیار جذاب بود. دیالوگ عروسک هایی که قرار بود با هم همکاری بکنن یا نکنن کمی نا مفهوم بود. ضمنا عکس دسته جمعی آخر رو که آقای کارگردان زحمت کشیدن و هماهنگ کردن لحظه بسیار به یادماندنی بود. ازتون ممنونم.
یک نکته ای سالن نمایش داشت برامون اونم اینکه هم برای من هم برای پسر کوچکم ردیف اول مناسب نبود و ما چون با این سالن آشنایی نداشتیم اینطوری بلیط تهیه کردیم. خیلی به بازیگرها و دکور نزدیک بودیم و تماشا کردن رو برامون سخت کرده بود.
راستی نوع ارتباط گیری و آقای کارگردان با تماشاچی ها قبل از شروع و جا به جا کردن تماشاچی ها و بیان قوانین تئاتر دیدن رو هم دوست داشتیم با ادبیات بسیار ملایم و قابل فهم بود.

صندلی ردیف اول مناسب کودکان نبود. سن با استاندارد تئاتر درست نشده و فاصله ردیف اپل و ارتفاعی که سن در سالن سرای محله زعفرانیه دارد اصلا مناسب نبود.
گفتگوی کارکتر ها با ادبیاتی بود که بیشتر در فضای متاسفانه کمدی که چندین سال هست باب شده، دیده و شنیده می شود و برای کودک مناسب نبود. مخصوصا مکالمات مگس و زنبور با پروانه.