من دیشب این فیلم رو دیدم و برخلاف نقد های منفی زیادی که داشت، فیلم رو دوست داشتم. در مورد صدا خب این برمیگرده به تانایی و صدای بازیگر، که به نظر من هم خیلی خوب نبود. در مورد شخصیّت ها، خاتون نه مثبت بود نه منفی و چنداان اهمیّتی هم نداشت چون قهرمان های اصلی فیلم هومن و امیر بودن. هرچند به نظر من خاتون می تونه مثبت باشه. بعد از اون شب هم خب شاید دیگه گذر خاتون به اون سینما نیفتاد و بعد از سال ها دیگری خبری از اونا نبود. در مورد این که میگید یه حسی در خانم فراهانی ایجاد بشه، بله شاید همینطور بوده. اگه دقّت کرده باشید یه جا میگه چی می شد اگه میومدی از من اجازه می گرفتی؟ پس این شخصیّت اون قدر ها هم تشنه به خون خاتون نبود و با دیدن وضع خرابش شاید دلش به رحم اومد.

ممنون از نظرتون. با توجه به اینکه نظر شما هم قابل احترام هست، اما از نظر من اگر واقعا هومن و امیر قهرمان های داستان بودند اصلا خوب به کاراکترهاشون پرداخته نشده بود. خیلی سمبلیک بود. "آدم هایِ خوبِ متفاوت از سایرین با یک چکیده ی کوتاه از ایده های ذهنیشون". قهرمان داستان باید کمی پر رنگ تر باشه از نظر من و کمی توصیف شده تر. در رابطه با حس خانم فراهانی هم نمیدونم، شاید این باز هم بر میگرده به نظر شخصی خودم. چون من اینطوری برام تداعی شد که دلیل این همه خشونت و بد دهنی و شرارت و .... یک حس آشفته کهنه و مستهلک در ذهن نمیتونست باشه و شاید خیلی اغراق شده بود و یا خوب به کاراکتر ایشون هم پرداخته نشده بود. فرای این موارد، کلا مضمون داستان اصلا نتونست جایی در ذهن من باز کنه متاسفانه. با اینکه من در ابتدای فیلم واقعا با یک ذهن مثبت فیلم رو سعی کردم ببینم.