شده یهو میخ یه دختر بشی؟! بهت بگن به چی نگاه میکنی؟! نتونی دقیق بگی چی؟! نتونی دقیقن یکی از مولفه هایی که در اون هست و باعث شده میخش بشی رو بگی! شده خداوکیلی یا نه؟!

بعد از اجرای این نمایش دقیقن همین اتفاق نوستالژیک برای من پیش اومد ( گفتم نوستالژیک تا مثلن بگم الان دیگه چشمام رو درویش میکنم تا میخ کسی نشن!!!)

شب جمعه دیدمش، بلیط خوبی گیرم اومده بود (B1)!، چشم تو چشم بازیگرا، البته از معدود تماشاگرایی بودم که هیچ کدوم از بازیگرا چشم تو چشمم نشدن، شاید چون ریش داشتم فکر می کردن تروریستم ... نه؟!

من هم می دونم که توی ایران قصه مهمه، و هنوز جریان پرفورمنس و پست مدرن و غیره جا نیوفتاده، اما این رو هم می دونم که همین ایرونی ها کتابای ... دیدن ادامه ›› ریچارد براتیگان رو خوب می خرن، می گید نه، یه سر بزنید به کتاب صید قزل آلا در آمریکا ...
من اما اصلا برام مهم نیست که قصه داره یا نداره، مهم اینه که هارمونی داره یا نداره! و نهایتا این هارمونی به من لذت می ده یا نه! و در آخر کشفی صورت می گیره تا به شهودی برسه.
فکر می کنم این نمایش تونسته بود تا اندازه ای از پس این رسالت بربیاد، تونسته بود تبدیل بشه به یک ارکستر منظم که من در انتها حس کنم یک موسیقی خوب شنیدم
توجه کردین که در یک قطعه موسیقی هر چند هم که یک نوازنده عالی باشه اما اگر بخواد خودی نشون بده باعث خراب کردن کل ارکستر می شه و اون موسیقی هر چند یک نوازنده ی عالی داره اما شنیدنی نیست
و درست توی تئاتر این عقیده را دارم و به همین لحاظ گرچه از صدای Marta خیلی لذت بردم اما این صدا و بدنی که گاهی از بقیه بهتر عمل می کرد به نظرم همان خارج زدن از هارمونی و وحدت اثره
خوب این نظر منه و اصلن و الزامن نمی تونه درست باشه اما این جوری فکر میکنم دیگه
به هر حال این نمایش همون دختره بود که من رو جذب می کرد اما نمی تونستم دقیقن بگم چرا
و به همین دلیل و البته به دلیل مسایل انسانی بیان شده در اثر و طراحی صحنه و لباس و نور به قاعده و درست و به دلیل این که کمی من رو به فکر واداشت از این کار خوشم اومد
گرچه بعدش مثل فشنگ دویدم تا به مترو برسم تا به پارکینگ حرم برسم تا برگردم خونه ای که از اون سالن 170 کیلومتر فاصله داره
اما پشیمون نیستم و لذت بردم و به همه ی عوامل نمایش مخصوصن برو بچه های ایرونی که فوق العاده بودن خسته نباشید می گم
سپاس