درباره نمایشی "معمولی" و اجرای "معمولی" در مورد شخصیت "غیر معمولی"
خدایا پناه میبرم به تو از این همه انسان ساده و معمولی.
اگر قرار است این جمله یک پیام این نمایش باشد که بیش از هزار بار در کامنتهای مخاطبان این سایت درج شده! پس حداقل کارگردان و بازیگران و طراحان صحنه این نمایش هم باید این پیام را درک کرده باشند و سعی کرده باشند کاری ارایه بدهند که از مرزهای یک کار "ساده و معمولی" فراتر برود. چیزی که در واقعیت اتفاق نیفتاد.
چهار شنبه شب به دیدن این نمایش رفتم و بی صبرانه منتظر دیدن تئاتری بودم از هنرمند و کارگردان زبده ای که "یک بوس کوچولو" و "خانه ای روی آب" را ساخته و هم بازیگر محبوبم رضا کیانیان عزیر که درهر این دو اثر و دیگر آثار خوش درخشیده و یکی از بت های بازیگری دوران ماست.
اما ماحصل کار این ستارگان و هنزمندان ژرف اندیش عجب "ساده و معمولی " درآمده. برای من شوک آور بود که در میانه نمایش عده ای سالن را ترک کردند از بس که اجری نمایش خطی، بدون کش و قوس و تخت در آمده بود. نمایشی که در هر سمت آن نام های بزرگ و پر تجربه خودنمایی می کنند. بزرگی و فراخی صحنه تالار وحدت هم که فضا را برای هر نوع ابتکاری فراهم کرده بود. ... دیدن ادامه ›› وا عجبا!
من اصلا نفهمیدم علت اینکه بهمن فرمان آرا با آن همه ذوق و قریحه خودش را برای نقش اسقف اعظم انتخاب کرده بود چه بود. و علت اینکه بعد از اجرای شاید 25 ام هنوز هم کلی تپق میزند چه بود!
من اصلا علت تپق زدنها و تلفظهای اشتباه رضا کیانیان را نفهمیدم. آن هم بعد از این همه اجرا و این همه تجربه. شاید بخاطر این است که این عزیر روزها اینقدر سرش شلوغ است و از این جلسه به آن جلسه می رود که در انتهای شب نایی ندارد برای مخاظب تئاتر بگذارد.
واقعا دیدن صحنه گریه های سر تامس مور در لحظه ای که با خانواده اش وداع میکرد برایم خیلی دردناک بود. اما از نظر اجرای ضعیف آن توسط بازیگری پر توان. واقعا تکنیک بازیگری یعنی این؟ من که شوکه شدم.
ای کاش گروه اجرای این تئاتر قدری به محتوا و مفهوم این نمایش و اهمیت نمایشنامه توجه میکردند. صرف این که بگوییم یک نمایشنامه مهم آرزوی چند ساله من بوده است که کافی نیست. باید در عمل هم برای بزرگ بودن و "ساده و معمولی" نبودن آن خیلی تلاش کنیم.
همه اینها به کنار ، سیامک صفری اگر نبود من هم میانه نمایش میرفتم!