اثری بسیار چشم‌نواز، و با خلاقیت بصری بالا که برای لذت بردن از اون چندان ضرورتی به دانستن زبان نیست. بازی بدنِ بازیگر-کارگردانِ اثر هم از نقاط قوت این کار بود.

و اما، این اثر، فقط یک اثر ویژوآل نیست، بلکه دارای روایت نیز هست؛ خلاصهٔ داستانی که در اختیار تماشاگران قرار داده شد، نشون می‌داد که این کار احتمالاً اقتباسی است از «سمفونی پاستورال» اثر «آندره ژید» که متأسفانه، روایت مورد نظر مطلقاً در ابعاد بصری اون، عمل نیومده بود و در حقیقت تصویری نشده بود؛ به همین دلیل، چندان امکان برقراری ارتباط با محتوای اثر برای مخاطب غیر ارمنی زبان وجود نداشت.

به هر حال کیفیت بصری کار قابل اعتنا بود و همین هم، ارزش تماشا کردن رو به این تئاتر می‌داد.