وقتی شنیدم انارهای نارس داره تو هنر و تجربه اکران می‌شه شاخ درآوردم!!! من این فیلم رو دو سال پیش توی جشنواره دیدم و تنها فیلم زندگیم بود که موقع تماشا خوابم برد. من با ریتم کند در یک فیلم هیچ مشکلی ندارم و صبر و حوصله‌م در این زمینه خیلی بالاس، ولی این فیلم، ریتم کند مال یه دقیقه‌ش بود. آنا نعمتی رو بیار، پوستشو برنزه‌ی چرک کن، لهجه‌ی ناکجاآباد هم بهش بده، یکی از پاهاشم شل بزنه، بازم در نقش یه زن فقیر دردکشیده جا نمی‌اوفته. خط داستانی هم که قربونش برم نداره. یه سری قاب و تصویرِ هدر رفته می‌مونه که اونم ای کاش نبود.
یه نفر اون جوری که دوست داشته فیلمشو ساخته، مثل بیشتر فیلم اولی‌ها جوگیر و ژست و مخاطب مهم نیست و بازیگر زن محبوبشو به زور چپونده توی یه نقش، اینا همه تجربه‌س، ولی هنر؟ شوخی می‌کنی!
من فقط از هنر و تجربه تعجب می‌کنم. دیگه نمی‌شه به فیلم‌های انتخابی این گروه اعتماد کرد.