سلام بر دوستان مهربان

آمده بودم یادداشتی مفصل بر اولئانا بنویسم اما دیدم آنچه گفتنی بود را بهرنگ و به خصوص نیلوفر ثانی عزیز با قدرت قلمشان بسیار بهتر از زبان الکن من بیان کرده اند. بنابراین فقط به تقلید از مجتبی سلیمان زاده ی عزیز و عشق به ایجاز شیرینش که از شیرینی خودش است، یادداشتی موجز البته به بیمزگی خودم می‌نگارم.

اولئانا یعنی سقوط وقتی به اصولت اعتقاد نداری و استبداد پروریٍ استبداد.
تراژدی استبداد در گرفتن فرصت گفتگو و تفاهم ... دیدن ادامه ›› شکل میگیرد.

اولئانا یکی از بهترین نمایش هایی هست که دیدم. تماشای این تئاتر برای دوستانی که تئاتر را جدی دنبال میکنند واجب است. پس اگر هنوز موفق به تماشایش نشدید، در این فرصت کم باقیمانده، آب دستتان هست زمین بگذارید و به تماشایش بشتابید. بشتابید به سوی اولئانا.

اولئانا باشعورترین تئاتری هست که تا به حال دیده ام به طوری که هنگام تماشایش احساس میکردم شعور نمایش خیلی بیشتر از شعور من است و ورای شعورم، به شعورم احترام گذاشت.

توصیه ی من برای انتخاب صندلی ردیف آخر یا نزدیک به آخر هر باکس و نزدیک به مرکز است تا در یک نمای لانگ شات بدون نیاز به گردش گردن طول صحنه و هر دو بازیگر را رصد نمایید. من خودم هم با ۵ نفر از دوستانم از همینجا نمایش را دیدیم. خوبی دیگر ردیف آخر این هست که میتوانید سرتان را به دیوار پشت سکوها تکیه دهید و خیلی ریلکس از تماشای نمایش لذت ببرید.

از نظر جو سالن و تماشاگران هم میتوانم بگویم بهترین جو نمایشی بود که درش حضور داشتم. همه ی تماشاگران شعورشان بزرگتر مساوی من بود که بسیار مایه ی مسرّت شد و در کمال آرامش از نمایش محظوظ شدم. البته خالی ماندن نزدیک به نیمی از صندلی ها جای تأسف دارد. یک خانم عکاسی هم رو به روی ما بین دو سکوی مقابل نششته بودند و در طول نمایش از اجرا عکس میگرفتند که تیپ و استایلشان برایم جذاب بود و از حضور فرح بخششان صمیمانه سپاسگزارم.

دیوید ممت عزیز، درود بر تو، با دیالوگ هایت شگفت زده ام کردی. علی اکبر علیزاد عزیز، مرحبا به تو و گروهت، زین پس تئاترهایتان را مشتاقانه دنبال میکنم. سپاسدار همگی شما بزرگوارانم.