واو میخواست نمایشی متفاوت باشد و این تفاوت را ابراز نماید، اما نتوانست.
تئاتر ریشه داری نبود و برقراری ارتباط حسی با آن بسیار مشکل می نمود.
هرچند بازیها نسبتا خوب بودند و تینو صالحی مثل همیشه از همه بهتر.
چیدمان صندلی ها هم اصلن جالب نبود. برای مثال باکس آ پشت ستون واقع شده و هیچ دیدی به گوشه بالا سالن ندارد.

از جمله "در کشور خارجی، زبان را می توان ترجمه کرد اما احساس را نمی توان" لذت بردم.

تشکر ویژه را باید از گروه نوازندگان موسیقی متن نمایش نمود که کاری بی نقص و دلنشین ارائه نمودند.

بامید کارهای بهتر
6مرداد94