هتلی ها نه داستان آوارگان جنگ،که داستان آوارگی های نگین است.
هیجان فروکش شدده ی زنی مذهبی و در گذشته مانده که از حال خود راضی نیست.
زنی که با شنیدن نام خاستگار قبلی خود به وجد می آید و در گذشته،بیشتر فرو می رود.
عقب ماندگی در زندگی و عدم رضایت، در بازی خانم ادبی کاملا به چشم می آید.بازی خانم محمودی در نقش کودکی نگین،حمیدرضا آذرنگ و نسیم ادبی بسیار گیرا و جذاب ،باورپذیر،تئاتری و تفکربرانگیز است.حتی برای نسلی از دهه ی 70.
اما شخصیت های صحنه ی بالایی هنوز شکل نگرفته اند و در همان مراحل ابتدایی رها شده اند.نقش محوری آلاله انقدر توو ذوق بیننده می زنه که با شروع هر دیالوگ،انگار بیننده از صحنه ی تئاتر جدا می شه و در سینما قرار می گیره.
آینده ی این زندگی که در طبقه ی بالا اتفاق می افته،خیلی دم دستی و رو هستش.
تماشاگر را سورپرایز نمی کنه.که شاید دلیلش نه متن،بلکه بازی ضعیف بازیگرانش باشه.
شخصیت مژده زیادی بزرگ شده و می خواهد جایگاهی در روایت ... دیدن ادامه ›› داستان داشته باشه،اما جایگاهش را پیدا نکرده.
هتلی ها بیشتر از اینکه روایت خانواده های جنگ زده باشد،روایت جنگ زدگی زندگی و کودکی و آینده ی نگین است.خانواده ای متشکل از پدر و مادر که در عین خوب بودن،هر دو به نوعی نگین را رها کردند.
و در آخر بازی زیبا و روان سام کبودوند و آناهیتا همتی که کمک شایانی (از لحاظ تفاوت در عقاید) به نشان دادن فضای آن دوران کرد.