امشب این نمایش رو دیدم. نمیتونم بگم نمایش بدی بود ولی اصلا در حد انتظار من از تجربه کارگردان اثر و بازیگران نبود.ایده ایرانیزه کردن هملت برام جذاب بود. طراحی صحنه و شعرخوانی بازیگران رو هم خیلی دوست داشتم اما دیالوگ های سیاسی گل درشتی که بازیگران بخصوص نوید محمدزاده در طول نمایش میگفت زیاد منو جذب نکرد و به نظرم بعضی شوخی هاشون حتی خیلی دم دستی بود.من انتظارم از نویسنده اثر با این تجربه تئاتری خیلی خیلی بیشتر بود.شاید اگر نویسنده شخص دیگری بود این رو نمیگفتم.هزینه بلیط هم با توجه به نمایش 95.000تومان( باز هم تکرار میکنم به نظر من)، زیاد بود. اما آخر نمایش نوید محمدزاده دیالوگی میگه که خودش بیانگر تمام مشکلات اثر هستش. میگه این صرفا یک تئاتر تجربی بود.البته این جمله بندی خودش نیست چیزی که یادم مونده رو نوشتم.و همچنین اینکه از بازیگرای سینما در تئاتر استفاده میکنند که مردم جذب بشن و به این وسیله تئاتر نمیره.که این غم انگیز ترین قسمت ماجرا برای من هستش.بیشتر اون جمعیت اومده بودن نوید محمدزاده رو ببینند تا یک تئاتر رو. و شاید به همین علت این نمایش در حد یک تئاتر تجربی نزول می کنه و برای من که دانشجوی تئاتر هستم علامت سوال های زیادی باقی میگذاره.