آقای حمید امجد از شما متشکرم

سالن اصلی تئاتر شهر ، این روزها دوباره سربلند است ... این سالن قدیمی و فرسوده که روزی اعتبار تئاتر ایران بود و بازیگران و کارگردانان نامی (چون آربی آوانیسان ، بهرام بیضایی ، داریوش فرهنگ ، سوسن تسلیمی ، مهدی هاشمی ، فهیمه راستکار ، پرویز پورحسینی ، منیژه محامدی ، علی رفیعی ، ...) در آن به صحنه میرفتند ، روزگاری دیگر جایگاه اجراهای سفارشی ، بی مصرف و بی ریشه شده بود . در این سالها اما این سالن گرد بدقواره دوباره سرپا شده است ، دوباره جایگاه تئاتر واقعی شده و چه نمایشی خوش قواره تر از اجرای متنی زیبا از حمید امجد که تلفیقی است از شکسپیر ، چخوف ، سیاه ، هملت ، .... . متنی که در حقیقت روانشناسی نسل ایرانیان است و با نگاهی انتقادی ، ابتذال بازاری شدن فرهنگ را به رخ می کشد ...
آقای حمید امجد از شما متشکرم که هستید ، که می نویسید ، که منتشر میکنید ، که درس میدهید و متشکرم که از پس سالها انتظار احساس خوب "تئاتر دیدن" را به من هدیه می کنید ، بی هیچ جنجالی ، بی هیچ تکبری ، ...