برداشت و نوشتاری در خصوص نمایش "نیلوفر و نفت"
در این سرزمین مادری، سالهاست که بانوان، صرفا با نام مادر، زن خانه دار، موظف به تربیت بچه ها و زایمان
و تولید نسل برای تنازع بقا شهرت دارند!
و زنیت و مقام والای آنها، به پایین ترین جایگاه کشیده شده.
در این سرزمین مادری، زنان اجازه ی ورود به حوزه های کاری (مثلاً) مردانه را ندارند!
اجازه ی ورود به سیاست را ندارند!
اجازه ی هر کاری که به تعریف برخی "زشت است" را ندارند!
باید ابتدا در خانه ی پدر بمانند و فرمانبردار باشند،
و پس از آن ، به خانه شوهر رفته و بشویند و بسابند و بزایند و بچه ها را بزرگ کنند،
... دیدن ادامه ››
تا دیگران برایشان حرف درنیاورند و قضاوتشان نکنند و البته دهان به تعریف و تمجید ایشان باز کنند!
چه فضای مسمومی در کشور ما ایجاد شده!
اگر زنی بخواهد به ندای دل خود گوش دهد ، عاشق شود ، عاشق باشد و عاشق بماند ،
انگ هرزه بودن به او زده می شود .
امان از اینهمه برچسب در جامعه ی ما ، امان ....
مرد بودن به جنسیت نیست، چه بسیار بانوانی که از هزاران "آقا"، مردترند
و چه بسیار آقایانی که از برخی "بانوان" پست تر .
هرزگی هم به جنسیت نیست ، هر جنسی خود تعیین می کند که هرزه باشد یا نه .
و چه زیبا در نمایش نیلوفر و نفت ، امیر دژاکام عزیز، این مطلب را بیان نموده و نشان داده .
از نگاه بنده، به عنوان یک مخاطب ،
"نیلوفر" نماد بانوان سرزمینم است و نفت (همین ثروت سیاه) ، نمادی از آقایان .
نیلوفر ، نشانی از پاکی ، صداقت ، زیبایی و پاکدامنی است و می تواند در "آب پاک" رشد کند
و اگر نفت در آب ریخته شود ، هم آب را سیاه و تیره کرده ، و هم نیلوفر را از بین می برد!
آب همانند جامعه است،
بیایم آب را گل نکنیم،
سیاهی و زشتی به آن نیفزاییم.
بدی ، دوریی ، قضاوت ، دلمردگی
و تمام ناخوب ها را از آن بزداییم،
تا سرزمینمان و تمامی (هر دو جنس) مردمان ، پاکیزه باشند، همچون نیلوفر .
جامعه ی ما همان آبی است که آلوده شده و باید با تلاش ، کوشش ، اندیشه و خرد ،
و صد البته که دست در دست هم ، پاکیزه کنیمش.
درود بر امیر دژاکام دوست داشتنی و درود بر تک تک بازیگران و عوامل پشت صحنه ی نمایش نیلوفر و نفت،
که چه عاشقانه کار کردند و اشک همچون منی را از چشمانم بیرون کشیدند.
درود بر شرفشان و درود بر تمامی بانوان "نیلوفرگونه ی پاک سرزمینم" .
فرزان بهنام
۹۶/۵/۴