من هم با نظرتون درباره خانم ثمینی موافقم ولی واقعا فکر می‌کنید " جای خانم‌ها در عرصه هنر نویسندگی در کشور ما بسیار خالی‌ست"

آقای مهدی عزیزی نازنین،
بسیار سپاسگذارم که خوندید و نظر دادید. دوست خوب فکر میکنم ماهم مثل متن نمایشنامه، درگیر یک سوتفاهم زبانی شدیم. احتمالا منظور شما از عبارت "اسطوره ساختن از انسانها" ، در واقع قهرمان ساختن از اونهاست. در اینصورت منهم با شما موافقم
ولی درباره اصلاح "اسطوره " باید به دو نکته دقت بفرمایید یکم اینکه "اسطوره ها " رو ما نمیسازیم بلکه در طول زمان خودشون ایجاد میشن. دوم اینکه دقیقا به دلیل ذکر شده در مورد یکم، انسانهای معدودی در کل تاریخ جهان وجود دارند که اسطوره شده اند!! در واقع وقتی ما میگیم فلان شخص میره که تبدیل به یک اسطوره بشه، در واقع داریم تعریفی نمادین از مسیر فرد ارایه میدیم نه اینکه واقعا اون فرد درحال اسطوره شدن باشه.
چون این توضیح بسیار بدیهی و واضحست لذا من فرض میکنم شما منظورتون همون قهرمان سازی بوده. که بنده هم با شما موافقم ولی این عبارت رو بکار نبردم ، متاسفم اگر چنین معنایی به ذهن مخاطب متبادر شده.
با احترام و سپاس

آقا رضای بولو عزیز،
ممنون که خوندید و نظر دادید. بله عزیز برادر جاشون به نسبت جمعیت شون بسیار خالیست. :)

اگر منظورتون ادبیات "نمایشی" باشه که قطعا با شما موافقم اما در عرصه ادبیات داستانی به‌ویژه در سالیان اخیر حضور بانوان نویسنده بسیار چشمگیر بوده تا اندازه‌ای که برخی اهل فن می‌گن ادبیات داستانی ما "ادبیات زنانه" شده.

بله دوست خوب شنیده ام این نظر عزیزان صاحب نظر رو. به لحاظ کمی حق هم دارند. منظور من البته هنر نویسندگی اعم از نمایشی و داستانی و خبری و ... بود. والا شما منو تو موقعیتی قرار دادی که مجبورم نظری بدم که ممکنه بسیار مناقشه برانگیز باشه، برای جلوگیری از این مناقشات با تاکید بر اینکه من مبتنی بر سلیقه شخصی این نظر میدم نه تخصص فنی، باید بگم بنظرم بسیاری از عزیزان اعم از مرد و زن، در سالهای اخیر بیش از اینکه نویسنده باشند و داستان بنویسند، یه چیزهایی مینویسند و چاپ میکنند ...!!
خدا به من رحم کنه ؛)