"پدر": این روزها در قیل و قال پایان ناپذیر روزگار و در دل روزمرگی های عمر بر باد ده، نمایشی در مجموعه تئاتر شهرزاد روی صحنه است که به گوشه مهمی از زندگی می پردازد. گوشه ای که شاید امروز دچارش نباشیم اما دیر یا زود همگی به آن مبتلا می شویم، پیری.
در "پدر" پیری با فراموشی همراه است و دختر که از تر و خشک کردن و گند زدن های پدر (نقل به مضمون) عاصی شده، تصمیم گرفته او را به آسایشگاه سالمندان بسپرد. پدری که هنوز دختر کوچک ترش را بیشتر دوست دارد، دامادهایش او را درک نمی کنند و دختر بزرگش دریافته که پرستار گرفتن برای پدر و نگه داشتن وی در خانه دردی را دوا نخواهد کرد.
نمایش "پدر" نوشته فلوریان زلر فرانسوی و به کارگردانی محمود زنده نام از دسته نمایش های معمولی و به گفته زنده نام "بازاری" نیست که مردم برای دیدنش هجوم بیاورند. فضای بسیار سردی دارد که تا اعماق وجودتان را یخ می زند، طراحی صحنه ساده ای دارد که به آرامی تاثیر خاکستریش را بر شما می گذارد و بازیهای کنترل شده و هماهنگی دارد که اگر نگویم عالی دست کم حرفه ایست و موسیقی زنده گوش نواز و آرامی دارد که حس صحنه را دوچندان می کند.
حقیقت اینکه دلیل جذب شدنم برای دیدن این کار، موردی بسیار نزدیک و شخصی وتماشای هنرنمایی یکی از بهترین صداپیشگان ایران بر روی صحنه نمایش بود.
چنگبز جلیلوند که با دوبله های نابش به جای پل نیومن، مارلون براندو، ریچارد برتون، برت لنکستر، شان کانری، پیتر اوتول، کلینت ایستوود و فردین جایگاه والایی نزد من دارد، در نقش پدر خوش میدرخشد و صحنه را از آن خود میکند حتی وقتی که فقیهه سلطانی و میرطاهر مظلومی را در برابرش دارد.
او حالا هشتاد ... دیدن ادامه ›› ساله است موهایش سپید و چهره اش پر از چین های زندگی است ولی صدایش همان آوای خوش سی سالگی را دارد، آوایی که در سالن نمایش بارها چشمانم را برای بهتر شنیدنش بستم و بارها مست نیوشیدنش شدم.
پ.ن.: نمایش "پدر" تا آخرین روز پاییز بر روی صحنه خواهد بود.