دریا از دور می خندد.

با دندان هایی از کف

و لب هایی از آسمان.



- دختر بلا! چه می فروشی

با پستان هایت رها در هوا؟



- آقا! من آب دریا ها را

می فروشم.



- ... دیدن ادامه ›› پسر سیاه! چه چیزی حمل می کنی

که با خونت آغشته است؟



- آقا! من آب دریاها را

حمل می کنم.



- مادر! این اشگ های شور

از کجا می آیند؟



- آقا! من آب دریاها را

می گریم.



- قلبِ من! این همه تلخی

از کجا سرچشمه می گیرد؟



- خیلی تلخ کام می کند

آبِ دریاها.



دریا از دور می خندد.

با دندان هایی از کف،

و لب هایی از آسمان.

از: شاعر مرده