دیشب خنکا را دیدم ، همیشه اینطوری هست که ساعتها بعد از دیدن یک کار خوب از فضا و حس نمایش خارج نمی شوم برای همین هم عمده کارهای اجرای آخر وقت را می بینم که بعد از آن کسی بر ساکت شدن و خیره ماندنم به یک نقطه و این قبیل آشفتگی ها بر من خرده نگیرد و رویِ ساعتها به مسیر شب و تنهایی باشد.
اما زیاد پیش نمی آید که روز بعد، توی پیاده راه، پشت چراغ قرمز، توی پارکینگ، پشت میز کار و رودر روی ساعت نه صبح روز بعد هم اینطور ساکت بمانم در فضای نمایش خوبی که دیده ام.
خنکای ختم کلام خوب بود، بازی های یکنواخت و تمام عیار، متن یکدست و پالایش شده، موضوع نزدیک و نزدیک خیلی نزدیک . ای کاش اهل تاتر فرصت کوتاه باقی مانده از اینهمه خنکا و اینهمه سکوت را ازدست ندهند خصوصاً اگر اهل دل هستند اهل دل و اهل انسان
سپاس از شما دوستان که هنر را دراین روزها عجیب، دقیق و حرفه ای می شناسید.