چند سال پیش اجرای فرهاد مهندس پور از دیر راهبان را دیده و بسیار لذت برده بودم به نظرم متن بسیار خوبی داشت و در عین سادگی داستان، به شدت عمیق بود. بنابراین از تماشای دوباره ی آن، آنهم به کارگردانی کیومرث مرادی پس از چند سال دوری از صحنه استقبال کردم. بازیها اغلب خوب و قابل قبول بود، می توانست در یکی دو مورد بازیها بهتر باشد اما همین اقدام جناب مرادی برای استفاده از بازیگران ناشناخته و غیر ستاره ( برخلاف جریان حال حاضر تئاتر) بسیار ستودنی بوده و بر شرافت و دلنشینی اجرا افزوده بود. طراحی صحنه و لباس خوب، پخش صدای با کیفیت، متن تفکر برانگیز و عمیق، کاربرد نشانه های معنادار بصری و کلامی، میزانسن های کلاسیک درست و به دور از اغراق و خودنمایی و در نهایت پیام اخلاقی و اندیشمندانه ی نمایش، همه و همه باعث شد تا یک تئاتر واقعی و تاثیرگذار رو شاهد باشم. بعد از دیدن اینهمه نمایش های بی محتوا که در سالنهای خصوصی و معتبر صرفا با استفاده از بازیگران چهره قصد جذب مخاطب را دارند و چیزی فراتر از ادا و شوآف نیستند، تماشای این نمایش بسیار به دلم نشست. خسته نباشید میگم به گروه اجرایی و خصوصا به جناب مرادی عزیز. موفق و پیروز باشید. به امید تداوم این نوع از نمایشها که با برانگیختن تفکر و تعقل به جنس تئاتر نزدیکتر و وفادارترند.