معمولا وقتی در کار تئاتر قراره یک سری از معضلات اجتماعی به شکل طنز پرداخته بشه یا همیشه توش سیاهنمایی های عمده دیده می شه یا انواع جک های زن وشوهری کلیشه باعث میشه مخاطب از خودش بپرسه چرا الان اینجاست اما به نظرم همه ی ما اگر تو موقعیت های خانوادگی خودمون اقای بهرامی و خانمش یا روزبه و باران رو ندیده باشیم باز هم می تونیم از هنر تئاتر استفاده کنیم و روند داستان "آپارتمان" رو به خودمون بقبولونیم. بازی تمام اعضای این گروه درخشان بود و به راحتی با دیدن این کار شما یک "خاطره" از آپارتمان با خودتان به منزل می برید.