تیکه های مونولوگ طورش رو پسندیدم و تونستم باهاشون به خوبی ارتباط برقرار کنم و لذت ببرم. و البته سبک اون تیکه ها دقیقا مشابه آبی مایل به صورتی بودش.
اما با سایر قسمت های اجرا نتونستم ارتباط بگیرم و خسته کننده بود. به نظرم ایده ای که تو اون قسمت ها بود اصلا جذاب نبود و این رو ناشی از پخته نبودن ایده میدونم.
در رابطه با ویدیوهایی هم که پخش میشد، به احتمال قوی دوستانی که از برنامه های تلویزیون دهه شصت خاطره دارن، با دیدنشون به اون حال و هوا میرن و حس خوبی میگیرن ولی برای من هیچ چیز خاصی نداشت.