مستقل از استعاره های به کار رفته در نمایش که به وقایعی خاص در سطح جامعه وانسان اشاره میکند، آنچه این نمایش را دیدنی تر میکند نگاه تراژیک آن به حیات انسان است ، نگاهی که امروزه بیشتر از همیشه به آن نیازمندیم ، نگاهی تراژیک به وضعیت خودمان به جامعه امان . ،تراژیک از این منظر که جبری دهشتناک وقایع پیش آمده را رقم زده و و احتمالا در آینده هم میزند ، سئوال اساسی این است که ما چقدر در این جبر و جبر های آتی مسئولیم ، همان سئوال اساسی "شما می دانید چطور با دیکتاتور رفتار کنید؟"

تشکر میکنم از تمامی دست اندرکاران این نمایش خوب ، طراحی صندلی بسیار زیبا بود ، من صندلی را نمادی از پیچیدگی میدیدم که اگر چه هر طرفش میتوان نشست اما طرف اصلی آن خونین بود،
نمایش مونولوگ کار سختی است من به بازیگر توانمند نمایش آقای فرشاد هاشمی هم تبریک میگم به خاطر بازی خوب و روان و تاثیر گذارشان
و در آخر توصیه میکنم دوستان حتما این نمایش را ببینند.