پون جا: طوفان همینجاست برناردا، بین دیوارهاى این خونه، اینا دختراتن،دخترایى که انگار تو گنجه حبس شدن و تو از چیزى که توسینشون مىگذره خبر ندارى، واى به حال روزى که این دیوارا تاب و تحملشون از دست بدن اونوقت نه تو مى تونى جلوشون بگیرى نه هیچ تنابنده دیگه.
برناردا: نفس دختراى من آرومه آرومه
پون جا: اینا آرومه!! اینا آرومن!؟ اینارو مى بینى، این اون آرمشیه که تو ازش اسم مى برى؟ یه مشت جسد! اینا آرومن!؟ ولى فکر کن برناردا اینا آتیشاى زیر خاکسترن، به هرکدومشون نزدیک بشى دستت رو از روى این ملافه ها می سوزونن.
برناردا: بس کن عفریته.
...