جوادیه و هزاران تجربه ی نکرده.......
نمایشی بسیار زیبا همراه با مونولوگ های بسیار قوی......نمایشی که با بر زبان آوردن هر کلمه دنیایی از خاطرات دهه شصت رو برای تماشاچی زنده میکنه....و جملاتی که با شنیدنش بیننده ناخودآگاه هم ذات پنداری میکنه با شرایط حال
همراه با دکوری ساده و لباس هایی که بیانگر حزبی است در اون دوران
بعد از پایان نمایش آدم ناخودآگاه درگیری تک تک دیالوگ هایی میشه که یادآور خاطرات آن روزهای سخت که گاه با اتفاقات تلخ همراه بود.....
واقعا همگی خسته نباشید