دیدمش
با نیم ساعت تاخیر شروع شد ( گویا فقط بدلیل تاخیر مهمان ویژه اجرا آقای مسعود خان کیمیایی)
صدای هواساز سالن در شروع اجرا شنیدن دیالوگ ها رو نامیسر کرده بود و بعد از تذکر و خاموش شدن تحمل گرما رو .
سالن مملو بود مهمانان گروه اجرایی که تو خود حدیث مفصل بخوان.
اما برسیم به خود اجرا؛
متن جذاب نبود ولی توش نوستالژی داشت برای بچه های دهه شصت
بازی ها روان بود و بازیگردانی کار بچشم میومد ولی دلنشین نبودن
نورپردازی تقریبن نداشت و صحنه پردازی دم دستی کار شده بود.

کار همانند کارهای مهمان ویژه اش به شکل مستقیم و رنج اوری به بیان مشکل میپردازه اونهم در لایه کاملن بیرونی و فیلمفارسی طوری.