مکافات و‌ جنایت!
فی الواقع دوست دارم سر #رضا_ثروتی فریاد بزنم! چطور توانستی حرامش کنی!
هر چقدر هم که از علاقه های گذشته فاصله گرفته باشی، از برخی نام ها نمی توان گذشت، مثلا فرض کن بعد سال ها ندیدن فیلم، روزشمار بگذاری برای فیلم جدید تارانتینو، یا با خاطره "ویتسک" و "فهرست" و‌ "اتاق ورونیکا" بعد سال ها بی میلی و قهر با تئاتر با نام ثروتی بر بلیت صد و شصت هزار تومنی چشم پوشی کنی و بروی که یک نمایش خوب ببینی.
جنایت و مکافات جزو برترین آثار ادبی تاریخ است و بسیار هنرمندانه با نفوذ به اعماق روح و روان شخصیت ها رنج‌ و‌ تنهایی نوع بشر را به تصویر می کشد. پس قبول که تبدیل کردن یک اثر ادبی هفتصد و خورده ای صفحه ای به یک نمایش دوساعته کار ساده ای نیست! اما من نظرم این است: نمی توانی و حوصله وقت گذاشتن اساسی نداری، نکن! حرامش نکن!
نمی شود که کتاب را ورق بزنی و هر چند صفحه بگویی خب این صفحه را اجرا کنیم این صفحه را ولش، و‌بروی تا آخر!
من از دراماتورژی و لزوم حضورش در تئاتر مخصوصا به هنگام یک اقتباس از شاهکار ادبی مختص یک زمانه و فرهنگ دیگر آنقدر نمی دانم که اظهار فضل کنم. ... دیدن ادامه ››
اما به گمانِ منِ مخاطب عامِ علاقه مند، در یک نمایش همه چیز باید در خدمت یک تصویر سازی شسته و رفته از متن باشد. طراحی صحنه می تواند خیلی مینیمالیستی اما در خدمت لذت بردن مخاطب از اثر و درک درست اثر باشد، می تواند با یک دکور هیولا با درخت غول پیکر یک کارت پستال چند طبقه مفهومی از ساختار های ذهنی و روانی بسازد اما نه تنها کمکی به بهتر درک شدن نمایش توسط مخاطب نکند! در دیدن ساده هم او‌را به مکافات بیندازد!
عزیزی نوشته بود جنایت و مکافات داستایوفسکی روی صحنه مثله شد! من‌آنقدر ها بی انصاف نیستم، اما میگویم حرام شد! حیف شد. نه تنها متن حیف شد! بابک حمیدیان که حیف تر شد! آنقدر بی نظیر بود که من هر لحظه از نمایش ثروتی را فحش دادم! این بابک حمیدیان که بار نمایش را مثل اثر داستایوفسکی یک تنه به دوش کشید، در بند کارگردانی و‌نور پردازی و طراحی صحنه حرام شد. آنقدر دور و‌در سایه و‌گاهی و از برخی زوایا ماسکه شده بود که نصف تماشاچیان همه هنرنمایی اش را ندیدند! و من علاقه مند به کارهای ثروتی، همه این ضعف ها را چشم ثروتی می بینم!
حرامش کردی برادر!
جنایت و مکافات را حرام کردی!
پیام دهکردی و بهناز جعفری را حرام کردی!
بابک حمیدیان را خیلی حرام کردی!
پی نوشت اول: بعضی ها روی صحنه پیر هم که بشوند بازیگر نمی شوند! اسم نمیبرم.
دوم: این نمایش هنوز از متوسط بالاتر است، اما از نظر من ضعیف ترین کار ثروتی از نظر من است.
پی نوشت سوم: دو‌ساعت و‌اندی نشستن روی صندلی تالار وحد خطر ابتلا به زخم بستر و کمر درد و آرتروز را هشت صد درد افزایش می دهد!