#جشنواره_فیلم_فجر #لاتاری
امتیاز من 8 از 10
مهدویان فیلمساز جریان سازی است و من به او و تیم جوانش خسته نباشید میگویم و به خاطر جسارتش کلاه از سر بر میدارم.
اینکه فیلم در پرداخت و اجرا چقدر موفق است در تخصص من نیست. اما علی الحساب به نظر این حقیر خوش ساخت است؛ به جز تکان های عمدی دوربین که من فلسفه اش را نمیفهمم! شخصیت ها به خوبی شکل میگیرند و باور پذیرند، خط داستان به خوبی پیش میرود، رابطه عاشقانه به زیبایی تصویر میشود، پاک و معصوم و عاشقانه و آنقدر هنرمندانه و به جا که از دست رفتنش مخاطب را با بغض و حسرت و کینه ی عاشق همراه می کند و حتی در مقابل خانواده دختر حق را به او می دهد.
بهترین بازی #ساعد_سهیلی در این فیلم است، من او را کاندید میدانم. همینطور هادی حجازی فر که مادرزاد کاندید است. جواد عزتی بازیگر فوق العاده توانمندی است. اما بازی بقیه بازیگران معمولی است.
و ... دیدن ادامه ›› اما حرف فیلم:
لاتاری فیلمی در ستایش عزت و غیرت ملی است. برای من مهم نیست که برخی انگ تروریست نشان دادن مردم ایران به آن بزنند. سال هاست که دیده ایم و تجربه کرده ایم و آموخته ایم، #مصلحت_اندیشی ها، ندیدن ها، چرتکه انداختن ها، خیالات خامی چون #پیروزی_بدون_جنگ در مقابل دشمن! نتیجه معکوس داده است.
لاتاری تلنگر است هم به حاکمیت و مسئولین و هم به تمامی مردم، نتیجه این سکوت ها و مصلحت اندیشی ها در تمامی زمینه های فساد، تبعیض، رانت و غیره همان اتفاقی است که چند روز پیش در نهاد ریاست جمهوری مشاهده شد. شاهد مثالی که با قمه و کفن پوش از جانش میگذرد چون جان به لب شده است.
زمانیکه فرخ نژاد با بیان اطلاع از تجارت دختران ایران زمین می گوید و به قول خودش روابط دیپلماتیک را فدای تن فروشی چند دختر نمیکند صحبت از یک ایدئولوژی است. که فکر می کند برای برخی مصلحت اندیشی ها مجبوریم چشم روی برخی حقایق و از بین رفتن غیرت و شرف ببندیم.
زمانیکه تمام ایران حمله به سفارت عربستان را محکوم کرد؛ که البته محکوم هم هست. همه معلول را دیدیند و علت را فراموش کردند. کسی از خود پرسید چقدر از این اتفاق سهم دولتمردانی است که با انفعال و مصلحت اندیشی در مقابل تجاوز به نوجوانان در فرودگاه جده و قتل زائران ایرانی، خون عده ای را به جوش آوردند؟

لاتاری بر خلاف ادعای برخی نسخه #قیصر وار نمیدهد، هشدار #قیصر شدن ها را میدهد که بس است اینهمه انفعال! فکری به حال ناکارآمدی ها بکنید. ما شهید ندادیم برای مشتی خاک تا شرف، عزت و غیرت را دو دستی تقدیم کنیم. این ملاحظه کاری ها در مقابل فساد ها والله از صدام ها برای این کشور بدتر است.

موضوع: لزوم درجه بندی سنی فیلم های جشنواره
درجه بندی سنی فیلم ها سال هاست که در سینمای جهان و هالیوود اعمال می شود. چرا ما که از همه جای دنیا ادعای بیشتری در باب دغدغه های فرهنگی و تربیتی ایرانی و اسلامی داریم تا به حال فکری به حال این مساله نکرده ایم؟!
تا امروز تقریبا نیمی از فیلم های جشنواره را تماشا کردم و به جرات میگویم که حداقل چهار فیلم تا اینجا مناسب هر سنی نیست (دارکوب - اتاق تاریک - شعله ور - مغزهای کوچک زنگ زده)
حداقل از امثال روح الله حجازی که علی الظاهر فیلمی حول و حوش مسائل تربیتی و روانشناسی کودک و مسائل اجتماعی میسازد انتظار می رود که بفهمد هر فیلمی مناسب این نیست که یک خانواده دست فرزندان خردسال، کودک یا حتی نوجوان خود را بگیرند و به تماشایش بنشینند و می باید خود او قبل از هر کسی نسبت به این مساله صدای گویا و رسای اهل فن باشد.
به گمان من مسئولین محترم جشنواره می باید قبل از اکران عمومی فیلم ها در جشنواره فجر ِ انقلاب ِ اسلامی ِ ایران، فیلم ها را به لحاظ محتوایی رصد کنند و با درجه بندی مناسب، خانواده را نسبت به چیزی که قرار است ببیند آگاه کنند. مساله ی به این سادگی واقعا آنقدر ها هم کار پیچیده و دشواری نیست. این موضوع علی الخصوص در مورد جشنواره بیشتر صدق می کند چون فرصت چندانی برای شناخت و معرفی فیلم ها پیش از اکران وجود ندارد.

واقعا ما چرا تا این حد بی ... دیدن ادامه ›› تفاوتیم؟! یعنی حتما باید فیلمی حاوی صحنه های جنسی زننده باشد یا با اره برقی به جان هم بیفتند تا شاید تازه فکر کنیم مناسب فرزندانمان هست یا نه؟!
آیا سید محمود رضوی دختر نوجوانش را به تماشای صحنه استعمال مواد مخدر سارا بهرامی می نشاند؟ آیا خود حمید نعمت الله موافق است که فرزندانش به تماشای صحنه های نشئگی امین حیایی پای منقل بنشینند؟
معنای درجه بندی سنی فیلم ها این نیست که مانع ورد کسی به سالن سینما بشویم، اما حداقل می شود به خانواده ای که دغدغه دارد و میخواهد از یک تفریح سالم استفاده کند، پیش از تماشای فیلم نسبت به چیزی که قرار است نمایش داده شود هشدار لازم داده شود و بعد از آن دیگر تصمیم را به عهده خودشان گذاشت.

پی نوشت: واقعا نمیتوانم برخی والدین را درک کنم! طرف همراه خانواده و با دختر نوجوانش کنار من نشسته، فیلمی را تماشا میکند که پر از موارد و صحنه های نامناسب است و اخر فیلم تحلیل میکند که پدر و مادر ِ فیلم چه اشتباهاتی داشتند!

#جشنواره_فجر #سوء_تفاهم 1 از 10
فراتر از فاجعه، بی نهایت مزخرف
وقتی جناب اکبر عبدی در افتتاحیه جشنواره فیلم فجر از مردم برای سکوت و تماشای فیلم های مزخرفی که بازی کرده تشکر میکرد. انکار دقیقا اشاره به سوء تفاهم داشت. زمانی که فیلم با آن نماهای مبتدیانه و کاراکتر مضحک و لهجه بی معنی اکبر عبدی شروع شد، با خودم فکر میکردم این یک شوخی است و به زودی فیلم شروع می شود. اما جدی جدی این شوخی مسخره تا پایان فیلم ادامه پیدا کرد!
به تمام ِ معنا فاجعه بود. تقریبا چیزی حدود یک ساعت حرص خوردم. البته زمان فیلم بیشتر از یک ساعت بود اما مابقی زمان را که خوابیدم تنها زمانی بود که از خودم راضی ام.
اینکه این فیلم در بخش مسابقه جشنواره است یک #سوء_تفاهم بیشتر نیست. اینکه کارگردان فکر میکند فیلمنامه نوشته و کارگردانی کرده یک سوء تفاهم خنده دار است. اینکه مریلا زارعی قبول کرده در این فیلم بازی کند، یک سوء تفاهم ِ گریه دار است. اینکه اساسا بشود گفت این فیلم، فیلم بود هم یک سوء تفاهم است. قبلا هم گفته بودم وقتی فیلم های "فیلم" یعنی فیلمی که بشود گفت اساسا فیلم است نه #خاله_بازی! (بد بودن و خوب بودنش بماند) کم است. دلیل نمیشود هر مزخرفی را به بخش مسابقه جشنواره راه داد! اقا جان هیچ اشکالی ندارد جشنواره با ده فیلم برگزار شود که فیلم باشند!

پی نوشت : آن دنیا به اندازه ... دیدن ادامه ›› آن یک ساعت و اندی که موقع تماشای فیلم نخوابیدم و حرص خوردم از خجالت کارگردان در خواهم آمد.
هر کس هم ایشان را در خیابانی دید؛ با مسئولیت من از روی ایشان رد بشود یک دور هم دنده عقب بگیرد محض اطمینان خاطر، دیه اش را من شخصا تقبل میکنم.

امتیاز 0.5
وقتی برای بیان نظرم در مورد فیلم خوب، بد جلف از واژه سخیف استفاده کردم، حالا فکر میکنم شاید کمی زیاده روی کردم، چون دیگر نمیدانم از چه واژه ای میتوان برای این فیلم استفاده کرد؟! " مبتذل" "مزخرف" یا ....
این فیلم هم قطعا همچون فیلم های دیگر کمدی دیده خواهد شد و خواهد فروخت، مثل من سالوادور نیستم و اخراجی ها و غیره! اما واقعا فیلمی با این سطح کیفیت فاجعه! چرا باید در بخش مسابقه جشنواره باشد؟ آیا واقعا اینکه جنس جشنواره جور باشد دلیل قانع کننده ای برای حضور اینگونه فیلم هاست. این جشنواره آنقدر فیلم ِ به قول فراستی ماقبلِ بد داشت که آدم می ماند متر و معیارهای ارزیابی یک فیلم برای راهیابی به بخش مسابقه ی جشنواره چیست؟
اما بعد از آن با دیدن اسامی نامزد ها آدم بیشتر متعجب می شود که به کجا می رویم، یادم هست یکبار در صفحه تیوال وقتی عطاران سیمرغ گرفت، نوشتم با اینکه عطاران بازی خوبی داشت، اما سیمرغ حق پرستویی برای بازی درخشان در فیلم کسل کننده "امروز" بود، حالا مانده ام کاندید شدن ساعد سهیلی و خیلی های دیگر را و ندیدن اینهمه بازی های درخشان را کجای دلمان بگذاریم، در آن مورد قبلی شاید میشد پذیرفت که به هر حال خیلی بیراه و نابجا نبوده و سلیقه داوران آنگونه رقم خورده است، اما امروز چه میشود گفت؟!

وای خدای من!
چطور اینهمه فیلم فااااجعه به جشنواره راه پیدا کردن؟!!
"دعوتنامه" - 0.5 از 10 یه زمانی ظاهرا هر کس از مادرش قهر میکرد خواننده میشد، تازگی ها دیده شده میرن کارگردان میشن!
ماجان - حیف از فرهاد اصلانی، حیف حیف حیف 1.5 از 10
خوب بد جلف! ضعیف! 3 از 10
انزوا ، ترجیح میدم سکوت کنم! 1.5 از 10
دریاچه ماهی، "دری وری " تماشاگر واقعا چه گناهی کرده! جای سندی خالی بود بهش بگه تو فیلم نساز! جون مادرت فیلم نساز! 0.5 از 10
به نظرم اگر امسال جشنواره ای برگزار نمیشد خیلی سنگین تر بود! سوال اینجاست که اگر واقعا تعداد فیلم های قابل دیدن! تاکید میکنم "قابل ... دیدن ادامه ›› دیدن" نه خوب حتی! در حد یک جشنواره سطح پایین هم نیست! واقعا چه اصراری به برگزاری این جشنواره است! به جرات میتوانم بگویم 50 درصد فیلم های سینمای هنر و تجربه ی یک سال گذشته از اغلب فیلم های جشنواره امسال قوی تر بودند. بعضی فیلم های امسال جشنواره، توهین به شعور مخاطب است، اگر جایزه تمشک طلایی در سینمای ایران داشتیم، بسیاری از فیلم های امسال جشنواره شایستگی رقابت برای آن را داشتند.

گاو خشمگینِ یک خیمه شب بازی عاشقانه
امتیاز 3 از 10
ملغمه ای در هم و برهم از گاو خشمگین و کازابلانکا، کارگردان این فیلم ظاهرا سی دی اول گاو خشمگین و سی دی دوم کازابلانکا را دیده و تصمیم گرفته فیلم بسازه
با فیلم هایی که تا امروز دیدم میتوانم بگویم در انتظار یکی از ضعیف ترین دوره های تاریخ جشنواره باشید.
چشم به راه دیدن ماجرای نیمروز ، کسی بلیطشو داشت خبر بده، ممنون

من گاهی از خودمو نمیخوام ، من همه خودمو میخوام :(

سلام
با عرض شرمندگی و خجالت، دو عدد بلیط نمایش "عاشقانه های نا آرام" برای تاریخ جمعه ۵ تیرماه موجود است. متاسفانه برای خودم مشکلی پیش اومده و نمیتونم برم!
واقعا از شما بعیده کار به این خوبی و فاخری رو از دست بدید! نیست کسی تا مرا یاری کند؟ جوانمردی نیست که به یاری من بشتابد؟ حالا من یه جوانی و خامی کردم! واقعا شما چرا؟ به من عاجز بینوا رحم کنید، برید ببینید دیگه شاید اونقدرا هم بد نبود :))
هر کس خواست به این شماره اطلاع بده:
09357674700

« انکحتُ…» عشق را و تمام بهار را !
« زوجتُ…» سیب را و درخت انار را !

« متعتُ…» خوشه خوشه رطبهای تازه را
گیلاسهای آتشی آبدار را !

« هذا موکلی …» : غزلم دف گرفت ، گفت .
تو هم گرفته ای به وکالت سه تار را !

« یک جلد …»آیه آیه قرآن ! تو سوره ای !
چشمت «قیامت» است ! بخوان «انفطار» را !

« یک آینه …»به ... دیدن ادامه ›› گردن من هست …دست توست ،
دستی که پاک می کند از آن غبار را

« یک جفت شمعدان …»؟! نه عزیزم ! دو چشم توست
که بر دریده پرده شبهای تار را !

مهریه تو چشمه و باران و رودسار
بر من بریز زمزمه آبشار را !

« ده شرطِ ضمنِ … ‌» ده ؟! …نه ! بگویید صد ! …هزار !
با بوسه مُهر می کنم آن صدهزار را !

لیلی تویی که قسمت من هم جنون شده
پس خط بزن شرایط دیوانه وار را !

این بار من به بوسه ات افطار می کنم
خانم ! شکسته ای عطش روزه دار را !


سیامک بهرام پرور

در این ظلمت غمبار بی پایان
انگار خدا هم
چراغ و چشم و دست و عصا از من گرفته است
دیکر چگونه من
قدم قدم
این دخمه تاریک بی هوا را
به سمت و سوی سوسوی بی قرار فانوسی در تندباد نامردمی
در به در خانه ای امن توانم گذشت
مرده است امید
......
دیگر "چه کنم" های من از سفر باز ایستاده اند
خسته اند از همهمه این همه ... دیدن ادامه ›› راه به راه، جواب های نامربوط خام که
بیخیال ..
مرداب به مرداب زندگی
دست و پا میزنم اشتیاق فرو رفتنی عمیق را به سمت مرگ
مرده است امید!
چراغ ها، نام ها، چشم ها
حروف اشاره به آن آشنایان غریب جدا مانده ،
حتی عطر و امید شکفتن شقایق دیگر
گرمایی برای این بدرود گفته خاموش به ارمغان ندارد
مرده است امید...

"صادق اسماعیلی"
پی نوشت: سید علی صالحی هم ممکن است گاهی اشتباه کند، مرده است امید!

پنج شنبه برای بار دوم این نمایش را تماشا کردم، و اعتراف میکنم که از اجرای اول همه چیز خیلی بهتر شده بود. مخصوصا بازی صابر ابر نسبت به اجرای اول به طرز مشهودی بهتر شده بود. در واقع با اضافه شدن یک سری اکت ها میمون تر شده بود. خانم کردا هم کاملا در نقش جا افتاده بود.
اگرچه تاکید میکنم انتظار بیشتری داشتم، اما باز هم بدون شک این نمایش یکی از خوب های امسال است. متن خوب خانم نغمه ثمینی، بازی های خوب، کارگردانی نسبتا خوب.

یادداشتی بر نمایش سه جلسه تراپی
برای من به عنوان یک مخاطب عام که زمان زیادی نیست به تئاتر علاقه مند شده است، اولین چیزی که ایجاد انگیزه و وسوسه برای دیدن یک نمایش میکند کنار هم قرار گرفتن نام هاییست که خاطرات خوبی از آن ها در ذهن تو نقش بسته است. در همین مدت کوتاه نام های این نمایش برای من فوق العاده بودند. نغمه ثمینی و هیولاخوانی و شکلک و افسانه ماهیان و هم هوایی. و این وسط نام صابر ابر هم اضافه میشود. بنابر این با سطع توقع و انتظار بالایی وارد سالن میشوی تا کاری متفاوت ببینی. داستان نمایش همانطور که ذکر شده اقتباسی از داستان " میمون شیناگاوا" که یکی از داستان های مجموعه " دیدن دختر صد در صد دلخواه در صبح زیبای آوریل" است. در این داستان همانند سایر داستان های موراکامی همه چیز خیلی ساده و بی تکلف پرداخته میشود.ایده جالب، فضاهای مختلف و گاها نا همگون آنقدر سریع و ظریف و کوتاه پرداهت میشوند به گونه ای که کوچکترین شک و ابهامی در مورد شخصیت ها و اتفاقات طبیعی و غیر طبیعی داستان به ذهن خواننده خطور نمیکند. فراموش کردن اسم، میمون اسم دزد، حسادت میمون که انگار تصویری واضح و برجسته شده از حسادت نادیده گرفته شده کاراکتری است که اسمش را فراموش کرده است. در نمایش سه جلسه تراپی اما به نظرم این ظرافت به خوبی مشاهده نشد. باور پذیری شخصیتی که اسمش را فراموش کرده است. یا میمونی که معلوم نیست، انسانی است که فکر میکند میمون است، یا واقعا میمونی است که حرف میزند واقعیت را بیان میکند یا دچار توهم است. اما در داستان موراکامی همه چیز خیلی واضح و روشن است. میمونی که حرف میزند. همه میدانند که او میمون است و تنها نکته عجیب ماجرا که به گونه ای هنرمندانه در داستان هضم شده است حرف زدن میمون است. بازی بازیگران و کارگردانی هم در این زمینه کاملا دچار ضعف است که شخصیت ها را برای مخاطب باور پذیر نمی سازد، ابته بازی خانم کردا از بقیه بهتر و شسته رفته تر است و اما صابر ابر که به اندازه کافی میمون نیست، و فراموش کردن اسم هم چندان خوب در نیامده است. نمایش اساسا از نظر من یک تئاتر نیست. در حالت خوشبینانه میتوان آن را نمایشنامه خوانی دانست. در واقع اگر در طول نمایش چشم هایتان را ببندید و تنها به دیالوگ ها گوش دهید چیزی را از دست نداید و این یعنی ضعفی بزرگ و ... دیدن ادامه ›› از نظر من نابخشودنی. در داستان موراکی محوریت داستان بر اساس حسادت است اما در نمایش تکیه بر یکنواختی و روزمرگی است که باعث بی ارزش شدن و " آسان دزد شدن " نام ، صورت، خاطره، عشق و دیگر چیزهای میشود. نکته دیگر اینکه در بخشی از داستان موراکامی، هنگامی که میمون و میزوکی آندو با هم روبرو میشوند، میمون اشاره میکند که با دزدین نام، تمام خوبی ها و بدی های مربوط به آن را با خود میبرد و میزوکی از او میخواهد تا از چیزهایی بدی که همراه اسم اوست برایش بگوید. و میمون از رازهایی سخن میگوید که میزوکی همه آن ها را میداند اما تنها شجاعت مواجهه و پذیرش آن را نداشته است و انگار منتظر بوده تا از زبان دیگیری بشنود. من این قسمت از کتاب را واقعا دوست داشتم که در نمایش نبود. اما قسمتی که از نمایش دوستش داشتم، زمانی بود که تراپیست از این نکته سخن میگفت، که چیز بی ارزشی که به واسطه بی اهمیت بودن و یکنواختی اش آسان دزد شده، بودن یا نبودنش چه اهمیتی دارد! القصه من از این کار راضی نبودم، نه از متن، نه از کارگردانی، نه از بازی ها، نه از طراحی صحنه.

احمد ساعتچیان ( دکتر تراپیست ) : اسم هایی که میدزدی به چه دردی میخوره؟
صابر ابر (میمون اسم دزد) : ببینید اسم توی قبیله ما معنایی نداره، همه بی اسم، همه لا اسم، همه نا اسم. وقتی چیزی هست که همه دار، ما ندار! پس بهتره که بقیه هم ندار :D