نمیدونم چرا وقتی یه اجرا به مدت طولانی روی صحنه میمونه، مدام از خصایص تئاتر یش کم میشه و در عوض به کمدی های آزاد نزدیک میشه!
ظاهرا خود بازیگران به یک فرسودگی ذهنی میرسن و در نتیجه برای فرار از تکرار، به شوخی های بداهه و عموما جنسی رو می آرن
اکثر تئاترهای کمدی ایران وقتی بیشتر از 40 - 50 شب رو صحنه میمونن همین بلا سرشون میاد
اگر دقت کرده باشید نقطه مشترک کمدی های آزاد در پردیس ها هم همین عمر طولانیشون روی صحنه ست. همشون چندماهی روی صحنه ان و تازه از ماه دوم به بعد شوخی هاشون گل میکنه
ولی فکر میکنم برای تئاتری که اقتباس از شکسپیر رو یدک میکشه، حتی اگر تئاتری "مستقل" نباشه (و فقط مالکِ تماشاخانه ای به نام "مستقل" باشه!) باز هم شایسته است که صرفا جهت فرار از تکرار، به بداهه ای سطحی تنزل پیدا نکنه...