به زعم من این دیالوگ ها و جمله واره های اینچنینى خیلی مخرب ه...
واقعا اصلا خوشایند نیست...این نگرش تفکیکی تنها نتیجه ش دوقطبی شدن جامعه ست و لأغیر...

بعد از رضا بولو، حق با ارنست لوبیچ و حافظ شیرازی است :)

سرکار خانوم رستمی، أبدا همچین چیزی نیست....
مشکل وقتی رخ میده که هر سخن و کلامی به مثابه حکم بیان میشه.... یعنی حکمی که گویا با ادله و نتیجه ی ناگزیر از اون صادر شده...