نمایش صدای آهسته برف پر از نکته و نماد بود.. من رو یاد نمایشنامه در انتظار گودو انداخت.. اونجا آدما منتظر گودو بودن و اینجا منتظر فصل بهار.. یه انتظار عبث و بیهوده که نتیجه ش فقط انفعال آدمهاست و بی تحرکی..
روال نمایش خیلی کند و خسته کننده بود که البته بطور کلی ساختار نمایش همین بود و به نظرم همین کند بودن رنج انتظار رو بیشتر نشون میداد..
طراحی صحنه و دکور رو دوست داشتم.. دکور حس سرما و یخ زدگی رو به بهترین شکل منتقل میکرد.. جوری که واقعا موقع نمایش سردم شد..
برای دوستانی که از نمایشهای نمادین خوششون میاد، قطعا دیدن این نمایش میتونه جذاب باشه و بهشون توصیه میکنم که ببینن‌‌..