بنده بطور کلی طرفدار نمایش موزیکال و کمدی موزیکال اگه درست اجرا بشه هستم این اجرا هم با بهره گیری درست از عناصر نمایشهای آیینی و کهن ایرانی و نیفتادن در دامِ استفاده ی ناصحیح از عناصر تاتری مدرن در ترکیب با عناصر مزبور(معجونی که در تاتر امروز ایران کم نیست/ البته بهتره بگیم تاتر امروز تهران چون تاتر جای دیگه ی این کشور چندان جایگاهی نداره) وبا پایانی بشدت غافلگیر کننده و وجود زن بعنوان قهرمان اثر(وام گیری درست از تاتر مدرن) منِ بیننده ی غیرحرفه ای ِ علاقمند به تاتر رو راضی کرد.اما بقول یکی از دوستانی در نظر ی که نوشتند صدای بالای موسیقی زنده در اون سالن کوچک کمی از لطف موسیقی و کار کم میکنه و این بنظرم بیشتر بر میگرده به سالنهای غیر استاندارد موجود.
دلم نیومد یک اِلِمان قدیمی ِ بکار گرفته شده در اثر که بجا و بسیار موثر ازش استفاده شده بود وبه روح طنز اثر و حنداندن از ته دل تماشاگر کمک کرده بود،حرف نزنم و اون:زن پوشی ِ بازیگران مرد در دو پرده از اجرا بود که سوای اینکه در تاترهای کهن ایرانی قدمت داره اما بشدت از سانسور امروزه ی جامعه هم حکایت میکنه(همون تضادی که بیشتر باعث خنده ی معنی دار تماشاگر میشه)
قطعا" کار و اجرا بی ایراد نیست اما بعد از تاتر با کیفیت شیرهای خان بابا دیدن یک اثر دیگه با مایه های پررنگ نمایشهای کهن و ایینیِ ایرانی خیلی به دلم نشست با تشکر وخسته نباشید به همه ی عوامل کار