سادگی یک واقعیت. حسی کاملا نوستالژی شاید برای تمام دختران. بازیهای روون و عالی، من طراحی صحنه و نور رو‌هم دوست داشتم. موجز و‌کافی. خوشحالم از دیدن این کار. شجاعت اجرا بردن این کارها شاید مقدمه ای برای تغییر باشه...
پ ن:الان که کمی نقدها رو‌خوندم اکثریت نقدهای منفی درباره نفهمیدن ارتباط نگرفتن توسط مخاطبین مرد نوشته شده.بعد نمایش فکر میکردم مخاطبین آقا چه حسی بعد دیدن این نمایش دارند.احتمالا هیچ حسی مگر اونهایی که به خاطر رابطه‌ی صمیمی با خواهری در اون سن یا... کمی از دنیای جنون آمیز دبیرستانهای دخترانه و فشاری که از طرف کادر روی دخترهای نوجوون هست آشنایی داشته باشند
اون فضای خاکستری در تلاش برای حذف هر رنگی در انسانها، روپوشهای خاکستری یا سرمه ای و مقنعه های مشکی
برای اونها از جدا کردن دوستها در تقسیم بندی کلاسها در سال جدید، گیر دادن و حساسیت روی دختران با موی کوتاه و تیپ اسپرت،حساسیت روی داشتن و نداشتن دوست پسر، محرومیت ها و اخراج موقت به خاطر اصلاح صورت، سختی و شرم دوران عادت ماهیانه و عذاب وجدان و شرمی که از طرف بزرگترها القا میشد، تشویق بچه ها به پشت سر دوستان حرف زدن و گزارش دادن، ایجاد حس رقابت منفی و دشمنی و ...بگو شاید ببینند شاید متوجه شند