اولین نمایشی که بعد از دوران قرنطینه دیدم.. در شرایطی که تقریبا همه چیز مشروط به رعایت پروتکل‌های بهداشتی به حال عادی برگشته و البته که خود ما هستیم که باید این پروتکل‌ها رو رعایت کنیم و هرجایی که هستیم ماسک بزنیم تا بلکه هرچه زودتر از شر این ویروس لعنتی خلاص شیم. ابر شلوارپوش، یک مونولوگ که ازش تعریف شنیدم رو انتخاب کردم و از برگشت به سالن تئاتر با این نمایش خوشحالم؛ البته فضای غم‌باری به نمایش حاکم بود اما بازی تک‌بازیگر و کارگردان اثر رو بسیار دوست داشتم؛ الان هم تازه با خوندن نوشته خانم مریم امامی درهای جدیدی از نمایش بهم گشوده شد که ممنونم ازشون
اگر فرصت تماشای این نمایش رو دارید، از دستش ندید