خسته نباشید میگم به امیر دلفانی و تیمش .
اول از همه نظرم راجب متن نمایش اینه که ، نگاه لطیف و خلاقانه ایی به مسئله افراد داخل جنگ داشت ، ریتم خوبی داشت ، داستان گیرایی داشت ، و پاساژ های ریتمی هم رعایت شده بود .
اما بازیگری . در بین چهار نفر نمایش فقط اقای دلفانی درست و متناسب با متنش بازی کرد و بقیه ، فضای کار رو درست درک نکرده بودند.
معنی حرفم یعنی اینکه التهاب بازیگر در متن بدینگونه است که از فضای تعرف یه خاطره به فضای تعریف یه فاجعه میرسه ، پس باید این شیب درست رعایت بشه که به نظر من فقط آقای دلفانی رعایت کرده بود.
یکی از دوعزیز سفید پوش دیگر که محاسن داشت ، ابتدای نمایش یه تقلید عجیبی از نوید محمد زاده داشت که برای دقایقی از کل نمایش نا امید شدم.
و عزیز دیگر هم به نظرم تا وقت هست کلا ساختار بازی و نوع بیان و بدنش رو تغییر بده، مخصوصا صداشو ، چون واقعا حس درستی از اون شخص به مخاطب ... دیدن ادامه ›› منتقل نمیشه .
نور نمایش خوب /طراحی صحنه خوب/ اما موسیقی غیر از صحنه آخر جا داره که بهتر بشه .
و اما کارگردانی.
ایرادی که به بقیه بازیگران گرفتم مسئولش تماما شما هستین یعنی در مقام کارگردان به درستی عمل نکردین و خوب تفهیم موقیت نکردید.
به نظرم در مقام کارگردان بسیار ضعیف عمل کردن چون اگه نقشتون رو خوب بازی می کنید بحثش جداست اما در مقام کارگردان مسئول اتمسفر نمایش بر عهده شماست و شما هم این قسمتو به فراموشی سپردین.
در کل ارزش یک بار دیدن رو داره ولی پتانسیل متن بیشتر از این حرفاست
مخلص /صالح