خسته نباشید می گم‌ به گروه اجرایی
.
.
.
نمایش سنگ کاغذ قیچی دارای سه اپیزود بود که ظاهرا باید یه ربطی به هم می داشتند ، اما نداشتند . متن به طور کلی دارای هیچ بود و در این زمانه بی هایی و هوی لال پرست ، حرفی ... دیدن ادامه ›› نداشت .
.
.
.
اپیزود اول با بازی دو خانم ضعیف بود و بررسی سابقه اون ها نیز بر شدت تعجب من می افزود . که گویی انگار همین الان از کلاس بازیگری جلو دوربین آمدند و روی صحنه .
.
.
.
اپیزود دوم اما رنگ بهتری داشت . چیزهایی برای خندیدن و چیز هایی برای دیدن . اما کامل بی نقص نبود ( معذرت می خوام که اینگونه می گویم اما در شهر کورها ، یک چشمی باشی پادشاهی )
.
.
.
اپیزود سوم از لحاظ رتبه ، در جایگاه دوم می ایستاد و نه خیلی به ضعف اولی بود و نه مث دومی .
.
.
.
اما صحبت دل این پسر چیز دیگریست .
چند ماه گذشته مثل آهوی گریز پا از این سالن به اون سالن برای دیدن تیاتر می دویدم و هر بار ، عکسش از خودش بهتر بود .
هر بار به یه امیدی رفتم که کار خوب ببینیم . فلانی نوشته ، فلانی کارگردانه ، فلانی بازیگرشه و جز چند مورد محدود چیزی دستم را نگرفت و هر بار دلم بیشتر سرد شد .
خودم تیاتر کار می کنم و به نوعی یکی از اهدافم تئاتر کار کردنه ، با این حال این وضعه حال و روزمه که رقبتی به دیدن ندارم .
وای به حال اون خانواده ای که میاد میبینه و دیگه بر نمیگرده .‌ مگر اینکه سلبریتی رو صحنه باشه .(البته مورد نقضش کار خانم بهاره رهنما بود که با هجوم صندلی های خالی تمام شد )
با این حال نمی دونم در آینده چه اتفاقی می افته ولی اگر کسی این متن رو می خونه و در فکر کار کردنه ، بداند که جان مادرش باید خوب کار کند ، بیشتر بخواند و بیشتر تمرین کند .(صالح جان با خودت هم هستما ، عوضی کم خون !!)
به امید روزاهایی که از ده تا کار ۸ تاش خوب باشه . دوتاشم حمایتی میریم میبینم ، فدا سرشون .
.
.
بگو آمین .

درود خدمت همه
.
.
.
همین ابتدا بگویم که جمع کردن یک گروه و به سرانجام رساندن یک متن تازه و پیدا کردن مخاطب و نخوردن ضرر مالی خودش یک هیمالیاست که محمودی از پسش برآمده .
.
.
.
.
.
آما
.
.
.
.
متن را اگر مچاله کنی ، ازش چند جمله بسیار کلیشه ایی می چکد و اگر بر روی یک کاغذ سفید بنویسید می شود نیم صفحه ... دیدن ادامه ›› .
محمودی این را می داند پس دست به کار هایی می زند نقص متن را جبران کند .
از حوزه بیومکانیک برای بدن بازیگران کمک می گیرد ، رقص را می آورد ، شخصیت ها را در بازی پرورش می دهد و مسائل زیر شکمی را عینی تر می کند تا مخاطب مقداری گول بخورد . به موسیقی می گوید : زمانی یه چیزی بساز کار رو سر حال کنه .
زمانی هم ده تا قطعه می سازد تا رنگ خوبی به کار بزند ، دمش هم گرم خوب عمل کرد .
محمودی اما باز در طول تمرین احساس می کند یه چیز هایی کم است پس می آید با زمان نمایش بازی می کند و تکنیک ریورس را اجرا می کند که بتواند تا حدی بر گول قبلی بیافزاید .
.
.
.
آما
.
.
.
.
محمودی غافل است از این که اگر در زمان نوشتن متنش و مرحله میز کارگردان تمرکز بهتری می کرد و استخوان متنش را محکم تر می ساخت بدون شک ما شاهد یک شاهکار بودیم .
چون بازیگرا خوبن بد مصبا
نور بدک نی
طراحی صحنه هم خوبه
موسیقی هم خوبه
لباس و گریم هم خوبه
ولی متن تو در و دیواره. حالا شاید برای محمودی سوال بشه چرا متن تو در و دیواره .
.
.
.
.
عزیز مسئله نقد به دین و واکاوی عقاید جوامع ، چیزیست که یک ایرانی در چند دهه اخیر با پوست و گوشت و خون و ...ون خود احساسش کرده .
همین چهل و اندی سال پیش به خاطر عقاید انقلاب شد و الان هم زمینه انقلاب بعدی در راه است . پس به این مردم نشان دادن چیزی که در رگ هایشان است مثل آب در هاون کوبیدن است .
حالا بر فرض که قبول کنیم مضمون خوبی است .
پلات و داستان خیلی محکم تری می خوایی .
مثلا ، می خوایی به ما جهان عروسک ها رو معرفی کنی
.
خب اوکی
.
.
یک بار نشان دادنش کافی است نه ده بار وقتی به هسته اصلی داستان کمکی نمی کند
.
وقتی این حس به من دست می دهد که : ببینید ، من چه قدر ذهنم خلاقه چه تسلطی بر جهانی که ساختم دارم .
.
.
اوکی محمدی تو مسلطی ولی داستان است که مهم است .
.
.
جای تو بودم رقص ها را نگه می داشتم و بقیه زمان هایی که عروسک ها با هم حرف می زدن را حذف می کردم‌

.
.
اون موقع باید می دیدیم که با چی می شد جای سوراخ قصه را پر کرد .
.
.
.
.
یه چیز دیگر محمودی ، مردم الان به علت دیدن فیلم های علمی تخیلی و مارول و ... خیلی ذهن باز تری نسبت به قبل پیدا کردن و اصولا دیگه خیلی با این چیزا به وجد نمیان .
مردم با قصه خفن به وجد میان و این یکی از دلایلی است که هنوز آثار کلاسیک موندن
.
.
.
در کل دمتون گرم ، جوونیم و انشالله فرصت زیاده برای خلق شاهکار

.
.
مخلص

درود خدمت همه .
.
.
.
برای عزیزانی که هملت را نخواندند مختصر می گویم : شاه هملت توسط برادرش کشته می شود و تنها یک هفته بعد زن شاه هملت با ... دیدن ادامه ›› برادر شوهرش ازدواج می کند . هملت از ماجرا بی خبر است و ابتدا فقط دلخور است که چرا مادرش زود با برادر همسرش ازدواج کرده . اما روح شاه هملت بر هملت جوان ظاهر می شود و می گوید که باباجان برادر عوضی ام زهر در گوشم ریخت و کار مرا ساخت ، انتقامم را ازاو بگیر ولی با مادررت کاری نداشته باش ، او عچق من است ، بوس بایی . هملت از شنیدن این ماجرا پشمانش می ریزد و برای اطمینان بیشتر راه های مختلف را امتحان می کند تا متوجه شود ، روح پدرش راست گفته یا اینکه ساقی محل حلال خور است .
از این رو یه گروه تئاتر رو برمیداره میاره پیش عموش و داستانی مشابه قضیه پدرش رو اجرا می کنه تا واکنش عمو رو ببینه .
وقتی میبینه عمو از دیدن نمایش عصبانی شده مطمئن میشه که روح درست گفته .
.
.
.
.
.
اما
.
.
.
.
از اونجایی که هملت دانشگاه رفتس و باسواد یه کلک ریز میزنه . در طول زمانی که داره همه رو امتحان می کنه تا دوست و دشمن رو تشخیص بده ، خودشو به دیوانگی می زنه تا عمو شک نکه و ترتیبشو بده . مثلا عمو به چنتا از ادمای دربار می گه برین ببینید واقعا هملت حالش بده یا چی .
همچنین افلیارو هم برای این کار می فرسته
.
.
.
.
خب این از هملت اما راجب نمایش
.
.
.
.
نمایش داره فضای دیوانگی وجنون هملت رو نشون میده و یک دیدگاه تازه ایی به زاویه نگاه هملت داره اما گاف بزرگ متن اینه که اگر هملت رو نخونده باشی ، یقینا هیچی نمی فهمی و ، این بده .
خود نمایش باید بتونه به تنهایی و بدون هیچ پیش نیازی یه قصه رو روایت کنه و مخاطب همراهش بشه .
.
.
.
این از متن ، اما راجب بازیگری
.
.
بازیگرا خوبن ، بدم خوبن !!! تاجایی که صحنه رقص هملت من گریه ام در اومد ، چون واقعا دلم به حال هملت جوان فارق التحصیل رشته فلسفه سوخت .
.
طراحی صحنه هم خوبه ، نور خوبه ولی موسیقی نه
.
.
.
.
با موسیقی می تونست فضای بهتری بسازه نه اینگه چنتا پد بزاره و چنتا صدای انسان از وی اس تی امینسفر برداره و بدون میکس درست بندازه رو کار .(فهمیدین آهنگسازم یا بیشتر توضیح بدم ؟)
.
.
کارگردانی اما در کل خوبه ولی تعلیق های زیادی گذاشته بود ، من خوابم می گرفت یه جاهایی ،ولی اینکه معلومه آدم باسواد و کاربلدیه شکی نیست .
گاف کارگردانی با گاف متن در همون وصل و پینه کردن داستانه . یعنی اگر متن داستان مستقل و بهتری داشت قطعا این توانایی رو داشت که یکی از بهترین اجراهای امسال بشه .
.
.
در کل واقعا به گروه اجرایی خسته نباشید می گم و آرزوی موفقیت می کنم براشون .
مخلص

درود .
خسته نباشید می گم به عوامل کار .

.
.
به نظرم بازیگران و کارگردانی قابل قبول بود . موسیقی مینیمال ترین حالت بود و نور هم راستا با فضا .
.
.
اما
.
.
.
متن به شدت ضعیف . تا حدی که علاوه بر نداشتن حرف خاصی ، حتی از پس برآمدن‌ قصه خودش هم ناتوان بود .
حیف و صد حیف که این ... دیدن ادامه ›› تیم روی چنین متنی کار کردن و در طول اجرا دائم برام سوال بود که چرا ؟
من باب شروع انتقاد از متن می گویم که عصبانیت و خشم در جامعه امروز ایران راحت ترین و دم دستی ترین موضوع برای نمایش است .
حالا نداشتن قصه منسجم دلیلی محکم تر می شود برای هیچ بودن متن . ادامه انتقادم نسبت به متن طولانیست و من هم کم حوصله ?
.
.
با این حال به علت انرژی خوب بین بازیگران زیاد اذیت نشدم و نادم و پشیمان نیستم‌ .

مخلص?

درود .
خسته نباشید می گم به عوامل اجرایی .

.
.
همین ابتدا می گویم موسیقی و فضاهای صوتی نقطه قوت کار بود .
.

طراحی صحنه و لباس نیز از عناصر خوبی برخوردار بود ولی به دلایلی که خواهم گفت جلوه خود را خیلی سریع از دست داد .
.
.
.
متن تکلیفش ... دیدن ادامه ›› با خودش مشخص بود اما از یه جایی به بعد صراط مستقیم را گم کرد . عملا ۲۵ دقیقه پایانی در کویر کلمات پرت شده در هوا گم شدیم . کارگردانی اما تکلیفش با مخاطب از همان ابتدا مشخص بود .
صدا ، نور و طراحی صحنه مراحل بعدی هستند که اگر بازیگران و هدایت کارگردان به درستی انجام پذیرد آنها نیز رنگ خودشان را به اثر می زنند . اما وقتی در بازی ها و هدایت نقصی وجود داشته باشد کارگردان ناچار می شود با ابزاری که نام بردم مخاطب را گول بزند . ازاین دید کارگردانی از اولین صحنه تکلیفش مشخص بود که نور ، صدا و صحنه را دارد پس می توانند مخاطب را راضی کند .بازی ها به جز دونفر خوب نبود و نسبت به ایده های اجرایی خیلی عقب تر قرار می گرفت . به عنوان مثال صحنه شلاق زدن واقعا در نیومده بود با اینکه ایده خوبی داشت و ...
.
.
.
مسئله دیگر که کمک کرده بود نقص های بیشتری را شاهد باشیم ، سه سویه بودن سالن بود . به نظر من این اجرا باید تک سویه باشد و این امر کمک شایانی کرده بود به گمراه کردن بازیگران و کارگردانی .

.
.
‌‌.
در آخر می تونم بگم چنین تئاتری کار کردن در وضع فعلی اقتصاد ایران نوعی جنون است و تحسین برانگیز . اما تئاتر خوب با مسائل دیگر نمایش است ،نه با هزینه کردن زیاد .
می تونم بگم که کار متوسطی دیدم که شاید برای یک بار دیدن و کسب تجربه بدک نباشد .

خسته نباشید می گم به تمامی عوامل مانستر .

.
.
مهم ترین نکته ایی که در طول اجرا ذهنم را درگیر کرده بود ، این بود که یک تئاتر یا اثر هنری حتما نباید حرف مهمی برای زدن داشته باشد . به خاطر مشکلات متعدد اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی تهِ ذهنیت درصدی از مخاطبان جدی تر، این بذر کاشته شده که دنبال نقد یک مسئله ایی یا حرف مهمی در یک اجرا بگردند .
کمااینکه ما ژانرهای گوناگون داریم و سرگرمی بسیار مسئله مهمی است . ساختارکمدی یا وحشت و ... . شوخی ها و طنز هایی که به دور از مسائل کمر به پایین باشد .(اشاره غیر مستقیم به کلوچه گفتن های بیلمن )

مانستر با باکمدی جان کاراکترهایش را بر دل ما می نشاند و با وحشت مارا میخکوب کند . با شروع نمایش من ناخودآگاه یاد حوض نقاشی افتادم ولی ... دیدن ادامه ›› دقایق پایانی مانستر خود را جدا کرد . بازیگران ، با تجربه ایی که در کوله بار خود دارند خیلی ماهرانه کارگردانی را در خود هضم کرده اند و کارگردان پاساژ های ریتمیک را به خوبی رعایت کرده بود . طراحی صحنه برای منی که در ردیف ۴ صندلی ۱۱ نشسته بودم کمی اذیت کننده بود چون یه جاهایی بازیگران رو ماسکه می کرد ، ولی در کلیت خوب و درست بود .موسیقی نقشه داستان را زودتر از موعد نمایان می کند و بنظرم به تعویق انداختنش (به تعویق انداختن فضای دلهره آور) به پاساژ ژانر کمک بیشتری می کند ، اما موسیقی هم در کل نمره قابل قبولی می گیرد .
در آخر می تونم بگم لذت بردم از این نمایش و پیشنهاد می کنم شماهم ببینید .

با سلام خدمت مخاطبان تیوال .
از این کار خوشم نیومد و دلیلش را در حد سواد خودم بیان می کنم .
اول از همه مسئله من ریتم بود و حرکات بدن . لزوما چون چند نفر چند حرکت را پشت سر هم انجام می دهند ، نمی شود مهر خوش ریتم بودن بر یک اثر کوبید . ناهماهنگی بین بازیگران در طول اجرا کاملا احساس می شد ولی با ترفند های ناشینانه مخاطب را گول زدند . ریتم و درک ریتم همان عاملی است که نمی گذارد مخاطب به ساعتش نگاه کند و ببیند کی اجرا تمام می شود . همان عاملی است که نمی گذارد مخاطب خمیازه بکشد . حتی با انتخاب و ساخت چند موسیقی پر سر و صدا هم ، این احساس های خستگی ناشی از اجرا بر طرف نخواهد شد . مشکل بعدی بازی بد چند بازیگر بود که واقعا تعجب می کردم ، از این حجم نابلدی . همان عزیزی که موهای تافت خورده اش تا آخر اجرا تافت خورده مانده بود . یا آن عزیزی که تتوهای روی دستش در حال تولید معنا بر روی صحنه بود و کاملا می شد نابلدی کارگردان را دید . هر آن چیزی که بر روی صحنه است معنا تولید می کند . تتو های روی دست آن بازیگر بدن چه معنایی داشت ؟ . البته این سوال پرسیدنش زود است . باید پرسید متنی که ادعای نوین بودن و جریان دیگری را داشتن را دارد ، چگونه فقط با چپاندن جمله ها و کلمات ، می خواهد این مهم را به عمل برساند ؟
باید صادق بود و پذیرفت هرآنچه که جدید است لزوما درست نیست . تنها چیزی که این نمایش برای من داشت طراحی صحنه بود ، و بازی یک بازیگر خانم که در نمایش مطلق هم نقش دکتر را بازی می کردند . مابقی جذابیتی ... دیدن ادامه ›› نداشت .
البته تمام ایراد های وارد بر این نمایش بر دوش یک نفر است و آن هم نویسنده و کارگردان این اثر که بر روی بروشور این نمایش ، رزومه سنگینی از خود منتشر کرده بود و من تعجبم چند برابر شد از این همه فعالیت و این نتیجه .
در ک
در آخر هم باید بگم تئاتر خودش مخاطب خودشه و کسی مقصر این فاجعه نیست جز ...

نمایشی به شدت درست /به شدت خوش ریتم / وبه شدت حرف داره
یه خدا قوت به همه ی تیم نمایش جوادیه میگم و امیدوارم بازم تمدید بشه