همیشه نمایش هایی با طراحی سه سویه برایم جالب بودند و همیشه حاضر می شوم گه ببینم کارگردان چگونه از بر این شیوه اجرایی برآمده است ، نمایش خوابیدن مثل گرگ برایم جذابیت خاصی داشت ، خانم زمانی تبریک می گویم ، لذت بردم ، انتخاب هوشمندانه بازیگران ، شیوه کم نقص کارگردانی و طرح خوب ، موسیقیی که نمایش را جذابتر کرده ، طراحی نور خوب ، خلاصه دم همه بازیگران و عوامل گرم .

خسته نباشید به بچه های فرم که واقعا خوب انجام دادن اون چیزی که بهشون دیکته شده . من واقعا از بازی آماده یکی از هنرمندان و حتی نحوه بیان و تن صدا لذت بردم. اون خانم که قد کوتاه تری از بقیه داشت. خب اما کارگردان عزیز از آنجا که کارگردان کار در پایان نمایش خواستن که مورد نقد قرار بگیرن و در تیوال بنویسیم این متن رو برای ایشون می نویسم.
برادر عزیز نمایش مونودراما یعنی وحدت صوت . شما صد تا بازیگر بیار رو صحنه تا زمانی که وحدت صوت وجود دارد نمایش شما مونودراما یا همان مونولگ است .مثل نمایش شما . منتهی تقسیم دیالوگ بین گروه فرم , نمایش رو برد سمت چند بازیگری و غیره که مشکل بزرگی برای نمایش ایجاد کرد مشکل متن هم بوجود آمد . البته ضعف آموزش در ایران در حیطه نمایش های مونولوگ وجود دارد.
بازیگر با یک هندزفری کنار تماشاگران دیالوگ می گوید. با صدا و تن صدا بازی می کند و احیانا با تکان خوردن و راه رفتن بازی هم می کند. گروه فرم روبری مای تماشاگر بازی می کنند و این یکی از اشکالات بزرگ کار است که تماشاگر باید به کجا نگاه کند. تمرکز کند. ادامه دهد و دچار مشکل نشود.
شما روایت گر هستید بودن شما در بین تماشاگران مشکل مفهومی بوجود می اورد.
ترکیب رنگ , نحوه طراحی فرم , مفهومی بودن فرم , فلسفه تکرار حرکت در تئاتر مدرن و ... اینها باید بازنگری شود.
ولی مطمئن باشید اولین کار جدید کارگردان عزیز دوباره به دیدن نمایش خواهم رفت تا روند تجربه این هنرمند عزیز را شاهد باشم.