من امشب این نمایشو دیدم. اوّل از همه که خسته نباشین خیلی. من تهش با حال خوب و خوشحالی از سالن اومدم بیرون. و امّا نظرم درمورد اجرا. من خب چون همونطور که قبلاً گفتم مهم‌ترین چیز توی نمایش، حتّی از متن مهم‌تر، برام بازیه، از این اجرا لذّت بردم. چون بازی‌ها واقعا عالی. عالی. بی‌تا عزیز که ثابت شده‌ست. من از بازی‌های بقیه هم عشق کردم واقعا. هر چی لحن فیک و جمله‌های ترجمه‌ای این مدّت دیده بودم تو تئاترا شست برد. بدن، بیان، همه چی درست. خیلی خیلی ممنونم از بازی‌های عالیتون. و وای چه دکور خوبی. خیلی خیلی خیلی دکور خوبی داشت. شاید یکی از بهترین طرّاحی‌صحنه‌هایی که تو زندگیم دیده بودم.
مشکل اصلی کار به نظرم متنش بود. یعنی برخلاف اکثر تئاترای این روزا که پر -مثلا- دیالوگن و جمله‌های قلمبه‌سلمبه، این از اونور بوم افتاده بود و همه‌ش کانورسیشن بود. یه خانوادۀ فقیر که قراره خونه‌شونو خراب کنن و بابائه نمی‌ذاره و بینشون یه اختلافاتی هم هست. خب بعدش؟ این که صرفا پاتکست و پیش‌زمینۀ داستان اصلی باید باشه. گره کجاست؟ اوج کجاست؟ فرود کجاست؟ اینا رو نداشت این متن متاسّفانه. هی منتظر بودی یه اتّفاقی بیفته و یه مفهومی اون زیر ایجاد بشه، یا اگر مفهومی هست لایه‌مند بشه، ولی نشد. همین متن اگر یه کم حرفه‌ای‌تر نوشته بشه به نظرم خیلی اجرای درخشانی از توش درمیاد.
در کل بازم خیلی خسته نباشین و بوس به همگی.

من دیروز این نمایش رو دیدم و راستش واقعا ناامیدکننده بود. من فیلم پدر که خود زلر کارگردانشه رو دیده بودم قبلا و خب ناخودآگاه خیلی با اون مقایسه می‌کردم. البته خب متوجّهم که مدیوم تئاتر و سینما متفاوتن ولی به هر حال :)) حالا اینا به کنار.
از آخر شروع می‌کنم. واقعا جالب نیست که توی رورانس اوّلین جمله‌ای که از دهن کسی - رضا کیانیان - خارج می‌شه توپیدن به تماشاچیه و این که موبایلت چرا ال بود بل بود و باعث شد نویز بیفته روی سیستم صوتی. لااقل اوّل تشکّرتو بکن بعد حالا غری داری بزن. دیگه بعد اجرا چه کاری از دست ما برمی‌آد؟ خیلی خیلی غیرحرفه‌ای واقعا.
در مورد اون داستان میکروفون و اینا هم که کلّا من این مشکلو با اجراهای سالن اصلی تئاتر شهر دارم. باز یه سری اجراها مثلا فقط برای بخشای موسیقی و آواز و فلان استفاده می‌کردن. سالن طرّاحی اصولی داره، بازیگر هم وظیفه‌ش اینه صداش طوری باشه که به آخرین صندلی سالن هم برسه. اصلا متوجّه نمی‌شم این میکروفون و فلان چه صیغه‌ایه. کاملاً حسّ نمایش دیدن و اون زنده‌بودنی که تئاتر داره رو می‌گیره. حالا این هیچی، واقعا فکر نمی‌کنم اون خش‌خش‌ها و کیفیت بد صدا ربطی به گوشی‌های ملّت داشته باشه چون من قبلا هم با همین سیستم اینجا اجرا دیده بودم و هیچ کدوم از این مسائل نبود.
در مورد متن، شنیده‌م که سر ترجمه و ایناش دعوا بوده و این صحبتا، راستش کاری ندارم ترجمۀ کی الان روی صحنه‌ست، ترجمۀ هر کیه افتضاحه :)) بازیگرها اکثرا لحنشون قابل تحمّل بود ولی انقدر خود متن از لحاظ ساختاری فارسی نبود که من یه سری جاها عیناً می‌تونستم تشخیص بدم چه ساختار گرامری فرانسوی رو ترجمه کرده‌ن. واقعا بد.
و بازیگر نقش آن، مارین ون هولک، که من اصلا نمی‌شناختمش و نمی‌دونستم آدم معروفیه مثکه :))) چه انتخاب بدی. اوّلش اینجوری بودم که ... دیدن ادامه ›› بازیگرش چه لحن اشتباهی داره، یا چقدر متنو بد فهمیده، آخرش اینجوری شدم که شت اصلا فارسی نمی‌تونه صحبت کنه. نمی‌دونم واقعا به نظر من قابل قبول نیست این مسئله. یعنی دستش درد نکنه، زحمت داره می‌کشه، ولی نه ممنون. چرا خب؟ به شدّت توی‌ ذوق می‌زد.
طرّاحی صحنه جالب بود ولی مثلا من اون ویدیوها رو متوجّه نمی‌شدم چرا اصلا :))
و این که نمی‌دونم، یه سری از دراماتیک‌ترین صحنه‌ها، برای تماشاچی‌ها خنده‌دار شده بود اصلا. من چون می‌دونستم داستان رو برام خب طبیعتا خنده‌دار نبود ولی متأثّر هم نمی‌شدم. شاید استفاده از یه موزیک متن مناسب می‌تونست بار حسّی لحظه رو بهتر منتقل کنه.
در کل معتقدم که سالن اصلی تئاتر شهر سالن ایده‌آلی برای اجرا رفتن این متن نبود و توی یه سالن کوچیک‌تر که مخاطب نزدیک‌تره و بیشتر توی اتمسفر قرار می‌گیره نتیجۀ بهتری رقم می‌خورد. همونطور که به نظرم هدف متن اینه که مخاطب جهان رو مثل آندره ببینه.

من امشب این نمایشو دیدم و خیلی خسته نباشید می‌گم به همۀ عوامل. من واقعا لذّت بردم.
راستش این سلیقۀ شخصیمه، ولی معتقدم بهترین متن دنیا می‌تونه توسّط بقیه عوامل، مخصوصا مخصوصا مخصوصا بازی بد به بدترین نحو اجرا شه. و یه متن بد هم می‌تونه با بازی خوب جوری اجرا شه که تهش نگی پولمو دور ریختم و با یه رضایت حداقلی از سالن بیای بیرون. در کل من وزنۀ بازی برام خیلی پررنگه. این نمایش متن خوبی داشت به نظرم. یعنی ایدۀ جالبی داشت و همه چی ولی به نظرم می‌تونست یه کم جون‌دارتر هم باشه. من خودم شخصا عاشق مکالمه‌های روتین توی متنم. خودم هم اگه گاهی چیزی بنویسم اصلا زیاده‌روی می‌کنم توی کانورسیشنش و دیالوگ کم می‌آرم. به نظرم این متنم یه جاهایی این مشکلو داشت. ولی از اونجایی که باب سلیقۀ منه خب خیلی دوست داشتم و بازی‌ها هم واقعا به نظرم خوب بود. خیلی خیلی خسته نباشن همۀ بازیگرا. واقعا همه‌شون عالی بودن به نظرم. و این چیزیه که تئاتر ما به نظرم این روزا کم داره. رئال بازی کردن. کافی بازی کردن. نمایشی نبودن. واقعا ممنون که باشعورین انقدر.
من کارگردانی و طرّاحی صحنه رو هم خیلی دوست داشتم. و در کل خیلی لذّت بردم و از اون نمایشا بود که تهش با تمام وجودم ایستاده تو رورانس دست می‌زدم. خیلی دمتون گرم و خسته نباشید. امیدوارم بازم همینجوری خوب و درخشان باشید.

درود خدایان بر ندا جبرئیلی.

واقعا اگه این نمایشو نمی‌دیدم باخت داده بودم. خیلی خوشحالم که اومدم و دیدمش. بعد مدّت‌ها بالاخره یه اجرایی که حینش بیست دفعه پوزیشن عوض نکردم رو صندلی و یک بار هم ساعتمو نگاه نکردم. خیلی خیلی خوب بود. سید چه بازیایی! یکی از یکی بهتر. چه متنی. چه ریتمی. شاید خیلی بخوام بگردم و متّه به خشخاش بذارم یه سری ایراد جزیی بتونم بگیرم ولی واقعا ترجیح می‌دم نگیرم و از همین چیزی که دیدم لذّت ببرم. خیلی خیلی خیلی خسته نباشین و خیلی دمتون گرم. به به واقعا.

من امشب این نمایشو دیدم. اوّل از همه که کلّی خسته نباشن همۀ گروه. این نمایش برای من نمایش متوسّطی محسوب می‌شد ولی خیلی به نظرم جا داره که بهتر بشه. متنش مخصوصا. یعنی ایدۀ کلّی و ناظرش رو من حقیقتا خیلی دوست داشتم ولی نمی‌دونم تهش راضیم نکرد. یه جاهاییشم یه کم زیادی زندگی بود :)) بازیا رو دوست داشتم و به نظرم حتّی یه جاهایی ضعف متنو پوشونده بود. و کلّا در کل خوشحالم که دیدم این نمایشو. مخصوصا که کلّا چیزی دربارۀ مهاجرت باشه ناخودآگاه باهاش سمپات می‌شم. ولی برام عجیبه که سالن انقدر خالی بود. یعنی من اجراهای خیلی خیلی ضعیف‌تری دیده بودم که سالن پرِ پر بود سرشون و گروه‌های مشهوریم نبودن. به نظرم واقعا به نسبت داره حیف می‌شه و کاش آدما بیان و ببینن این نمایشو و حمایت کنن. مطمئن در آینده کارای خیلی بهتری از این گروه یا اعضاش جداگونه می‌بینم. دم همه‌تون بازم خیلی گرم.