تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهران
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 19:27:05
من دیشب این نمایش رو دیدم. اوّل از همه این که واقعا خسته نباشید. هر کسی این روزا نمایش خوبی روی صحنه می‌بره واقعا خسته نباشه. ایدۀ متن رو خیلی ... دیدن ادامه ››
خیلی دوست داشتم و به نظرم انقدر جالب بود که حتّی اگر بد اجرا هم می‌شد باز یه چیز قابل قبولی می‌شد. من بازی ریحانه رضی رو قبلا توی نمایش مانستر دیده بودم و اصلا حضور ایشون بود که ترغیبم کرد به دیدن هیدن. که واقعا بهم ثابت شد که بازیگر درجه یکی هستن. بازی کردن نقش نابینا اصلا کار راحتی نیست. یه ضعف‌های ریزی به چشمم می‌اومد توی اجرا، مخصوصا توی میانه، ولی در کل ایشون فوق‌العاده بودن.
یه چیزی که هم توی مانستر هم توی هیدن به چشمم اومد و راستش خیلی باب طبعم نیست اینه که نویسنده‌ها ایرانی هستن ولی متن خیلی حالت ترجمه‌گونه داره. بحثم سر اسم کاراکترها یا چیزهای از این دست نیست. حتّی ساختار جملات یه حالیه که انگار ترجمه‌ست، اونم نه یه ترجمۀ خیلی خوب. این مسئله این احتمال رو ایجاد می‌کنه که بیان بازیگرها فیک بشه. توی مانستر این اتّفاق افتاده بود و اینجا هم همینطور. البته بجز خانم رضی. ایشون تنها کسی بودن که این - به نظر من - ضعف متن رو توی خودشون حل کرده بودن و متن رو با آهنگ واقعی صدای خودشون اجرا می‌کردن. شاید خیلی نکتۀ کوچیکی باشه ولی خب انقدر ایده رو دوست داشتم که به نظرم حیفه این اتّفاق بیفته.
یه سری سینک نبودن‌ها هم بین تصاویر ال‌سی‌دی‌ها موقع ورود و خروج بازیگرها - باز هم بجز خانم رضی :)) - وجود داشت که اگر نبود خیلی جالب‌تر می‌شد.
همونطور که توی نوشته‌م هم مشخّص بود این نمایش منو خیلی یاد مانستر انداخت. حتّی بازی خانم رضی و تیک‌های عصبیشون هم منو یاد کاراکترشون توی مانستر انداخت. یه حسّی برام ایجاد شد که شاید آقای شاهونه به تکرار افتاده باشه، یا بیفته. ولی امیدوارم این اتّفاق نیفته و مدام شاهد کارای درخشان باشیم ازشون.
امّا در کل من خیلی خوشحالم از دیدن این نمایش و خسته نباشید به همۀ عواملش می‌گم.
یه چیزی که هم توی مانستر هم توی هیدن به چشمم اومد و راستش خیلی باب طبعم نیست اینه که نویسنده‌ها ایرانی هستن ولی متن خیلی حالت ترجمه‌گونه داره. بحثم سر اسم کاراکترها یا چیزهای از این دست نیست. حتّی ساختار جملات یه حالیه که انگار ترجمه‌ست، اونم نه یه ترجمۀ خیلی خوب. این مسئله این احتمال رو ایجاد می‌کنه که بیان بازیگرها فیک بشه. توی مانستر این اتّفاق افتاده بود و اینجا هم همینطور. البته بجز خانم رضی. ایشون تنها کسی بودن که این - به نظر من - ضعف متن رو توی خودشون حل کرده بودن و متن رو با آهنگ واقعی صدای خودشون اجرا می‌کردن. شاید خیلی نکتۀ کوچیکی باشه ولی خب انقدر ایده رو دوست داشتم که به نظرم حیفه این اتّفاق بیفته.
یه سری سینک نبودن‌ها هم بین تصاویر ال‌سی‌دی‌ها موقع ورود و خروج بازیگرها - باز هم بجز خانم رضی :)) - وجود داشت که اگر نبود خیلی جالب‌تر می‌شد.
همونطور که توی نوشته‌م هم مشخّص بود این نمایش منو خیلی یاد مانستر انداخت. حتّی بازی خانم رضی و تیک‌های عصبیشون هم منو یاد کاراکترشون توی مانستر انداخت. یه حسّی برام ایجاد شد که شاید آقای شاهونه به تکرار افتاده باشه، یا بیفته. ولی امیدوارم این اتّفاق نیفته و مدام شاهد کارای درخشان باشیم ازشون.
امّا در کل من خیلی خوشحالم از دیدن این نمایش و خسته نباشید به همۀ عواملش می‌گم.
امیرمسعود فدائی، میثم محمدی، امیر مسعود، stanco، علیرضا جعفرزاده، سپهر و زهره سپهریان این را
خواندند
میلاد فراهانی و علی کیهانی این را دوست دارند
میلاد فراهانی و علی کیهانی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۴۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
