با سلام
ابتدا متاسفم که از کار لذت نبردید و احساس که این تیاتر ارزش زمان شمارو نداشته، قطعا آن چیز که شما می‌فرمایید از نگاه شما مطلقا صحیح است و در جایگاه تماشاچی طبیعتا حق با شماست، اما من اساسا با این نگرش که تیاتری بسازم که به آن نقدی نشود مخالفم و حقیقتا اگر روزی تیاتری بسازم که کمترین انتقاد به آن شکل بگیرد خیلی زود اجرارو متوقف خواهم کرد، اساسا به نظرم هر چیزی که همه از آن خوششان بیاید غلط است زیرا فردیت و هویت نداشته و خود را به خواست جامعه مخاطبش تقلیل داده .
اما این کژتابی پیش نیاید که من آن فردی را که از این اثر خوشش بیاید ارزشمند تر یا هر عنوان مثبتی نسبت به فردی که تنفر یا خشم نسبت به کار دارد در نظر میگیرم، زیرا در نگاه من این گونه است که این کار، کار شما نبوده و جز اینکه متاسفم باشم رویکردی اساسی دارم که بدانم چرا ؟
چه چیز شما را آزار داده
چه چیز این اثر را در نگاه شما بی ارزش کرده
و این انتقال اطلاعات رو به اندازه خوده اجرا با ارزش میدونم .

واقعا دیدگاهتون و طرز برخوردتون با مخاطب قابل احترامه
البته من روز اولی که شروع کردم به دیدم نمایش، از تمام کارگردان ها انتظار همچین برخورد پخته و بالغانه ای رو داشتم،
که دیدم خیر، هرکس با هر منش و رفتار و ادبی میتونه کارگردان باشه و مخاطب هم داشته باشه! متاسفانه

در این برخورد حرفه ای و منش انتقادپذیری جنابعالی شکی نیست.
طبیعتا این سبک مخاطب خاص خودش را دارد و قطعا برای همه مخاطبین تئاتر قابل قبول نخواهد بود.
شلوغی بیش از حد صحنه، شاید فضای ذهن یک بیمار را تداعی کند، ولی این حجم از شلوغی مخاطب را سردرگم و کلافه خواهد کرد.
دیالوگ های گاها نامفهوم می توانست جای خودش را به اکت های مناسب از بازیگران بدهد.