سلام، فارغ از جنبه اقتباس پست مدرنی که کار از هملت شکسپیر داشت که جنبه سلیقه ای داره، موسیقی های خوب و به جای کار و طراحی صحنه با وجود مینیمال بودنش حس تشویش و جنون آمیزگونگی رو در کنار بازی قابل قبول روژین پناهی القا میکرد، فقط مضمون و نوع ادای دیالوگ ها به صورتی بود که برای تماشاگر عادی و غیر تئاتری سنگینه و ممکنه ارتباط داستانی نگیره، خصوصا اگه درباره هملت شکسپیر مطالعه ای نداشته باشه،خداقوت..??