امیدوارم اشتباهم رو اصلاح بفرمایید
مدرنیته برشى تاریخى از سده ى پانزدهم تا بیستم میلادى است که به زعم برخى از فلاسفه همچنان هم ادامه دارد. مدرنیته از منظر سیاسى، علمى، فرهنگى و فلسفى و ... پارامترهاى مبین و مشخصى دارد، بنده احساس مى کنم مقصود شما تکنوکراتیک هست که از منظر علمى مدرنیته قابل بحث و بررسى هست، عدم استفاده از تلفن همراه و یا کامپیوتر دال بر مدرن نبودن شیوه اجرایى و متن نمایش نیست، کما اینکه مى توان "اتللو" را با نیزه و شمشیر و لباس و دکور رومى و بدون هیچ ادوات نوینى به صورت مدرن به اجرا گذاشت، پس به نظر حقیر "فرایند" اجراى مدرن محض تلقى مى شود. در مورد حقنه ى موقعیت (بخوانید زیبا سازى و شفاف سازى) در بستر نمایش هم همچنان معتقدم که استفاده از اکسسوار و دکور در این اثر ابتر و زائد است و اجراى پیشین این اثر به لحاظ تطابق فرم و محتوا جسورانه، خلاقانه و بدیع تر بود حال آنکه در فضاى کنونى ما با وسایلى سر و کار داریم که ماهیت و کاربردشان بعضا تغییر مى کند و بعضا یکسان است. به عنوان مثال میز در این نمایش چندین بار تغییر شکل و کاربرد می دهد، درب چندین بار تغییر موقعیت و ماهیت دارد اما تخت، آشپزخانه، کتابخانه و ... فقط جهت پر کردن فضا و تعریف آن به کار گرفته شده.

درود آقای روان بد؛
سپاس از یادداشتی که نوشته بودید، متن قابل تأملی بود. فقط اگه فرصت کنید و توضیح مختصری بدهید که چرا به نظرتان «شکسته شدن درب ورودى با روند کلى اجرا تناقض بسیار بزرگى داشت. چرا که مسئله ى پذیرش و عدم پذیرش را به کلى زیر سوال برد» من متوجه این تناقض نشدم, منظورتان این است که باید در بدون خدشه و بدون آسیب در جای خود میماند، ولی باز هم استحاله آقای کا اتفاق می افتاد؟ اگر این باشد باز هم در تناقض به نظر نمیرسد، ولی با شما موافقم که شاید انتخاب بهتری میبود.
نکته دیگر هم که میتوان اضافه کرد این بود که پدر آن خانواده در را شکست ولی در طول نمایش چندین بار اشاره میشد که آقای کا خودش در را باز کرده، این مسئله ای است که سوال برانگیز است. چون به نظر میرسد قصدمندانه بوده است.

درود بر شما
"فرایند" استحاله با نقل قول از دل متن به سبب نیاز و خواست انسان (آقاى کا) صورت مى گیرد. کاراکتر کا در ابتداى نمایش فردى منزوى، خود ساخته و با عزت نفس نشان داده مى شود، در روند نمایش مهجور، حقیر و تخریب مى گردد که نمود این امر توسط اعضاى خانواده با اشاره به دعوت (باز کردن خود خواسته ى درب) معرفى مى شود و این متناقض با رویدادى ست که پدر خانواده رقم میزند.
به عبارت دیگر، آلام و رنجهاى بشرى به صورت خود خواسته (خواه آگاهانه و خواه ناخودآگاه) در زندگى جارى و سارى مى شوند حال آنکه شکسته شدن درب مثال نقضى بر این فرضیه ى کلى محسوب مى شود.