خداقوت
اخیرا درک تفاوت بازخورد های تماشاگران اجرا با بازخورد های تیوال خیلی دشوار شده،به شکلی که یک اجرا رو می بینم،چند روزی مجال هضم و ارتباط بهش میدم و زمانی که تصمیم به نگارش نظرم میگیرم،بعد از خواندن بازخورد های مخاطبان حس غربت عجیبی به سراغم میاد…شاید همان شب خاص اجرای قوی ای نبوده اما دم در پردیس، اکثر صندلی های اطراف من با این کلام صحبتشون رو شروع میکردن که کاش بلیط کنار در گرفته بودیم…..یک اجرای خطی بدون تعلیق با قطع شدن های مداوم که اصلا ضروری نبودن و…نکته لذتبخش این اجرا رامین ناصرنصیر عزیز بود که واقعا همه ارکان نمایش به لطف حضورش تعدیل و قابل تحمل شده بود