اجرای مائوزر اثریست که گویی همانی است که مولر در پس تصوراتش آن را نوشته است .
ایده های اجرایی در آن بگونه ای آپدیت است که تصور بر آن است که تمام اتفاقات همین دیروز رخ داده است .
اینکه کجا و کِی است را نمی‌دانیم ولی آنچه مشهود است همانی است که در تاریخ همیشه تکرار شده است .
در برابر جسارت کارگردان جوان پارسا گلدار باید کلاه از سر برداشت و ایستاده او و تمام بازیگران را یک به یک تشویق کرد .
مهم‌ترین اندیشه پروتاگوراس انسان‌باوری اوست ، او
می گوید انسان مقیاس همه چیز است، مقیاس هستی چیزهایی که هست و مقیاس نیستی چیزهایی که نیست.
همانطور که سه سرباز یک شکل و یک صدا و یک فکر به فرمانده این انقلاب میگویند که تو راه دیگری نداری ! تو انسان هستی و میتوانی خطاکار باشی ولی راه برگشت نداری !
دیدن این نمایش برای مخاطبانی که از تئاتر به دنبال مفاهیم جدی تر هستند توصیه می‌شود .