به نظر من تو مواجه با هر اثر هنری
یه تماشاچی داریم و یه تماشاگر…
تکلیف اثر نمایشی که رسالتش جذب تماشاچی که روشنه و اصلا مهم نیست…
اما توی این تراژدی تلخ حاکم به جامعه و صد البته سالن های نمایش که هرکاری از دستشون بر میاد تا تماشاگری #تعمق_تفکر و #جریان_سازی فکری به وجود نیاد،تماشاکردن نمایش#222 بهترین و لذت بخش ترین کنش هنری و اجتماعی بوده و هست..
نمایش ۲۲۲ از همون ابتدا و قبل از شروع تماشاچی احتمالی و به تماشاگر تبدیل میکنه..
و مطلب آخر خطاب به:
#منتقد #انتلکتوال نمای دم در ورودی #سالن_نوفل_لوشاتو که تو خیابون ژست احمقانه گرفته بود و معتقد بودشخصیت اصلی نمایش،خودش و کشت اما جریان ... دیدن ادامه ›› سازی نکرد::
خانوم ها و آقایان:تو جهان و جامعه ای که به هر دلیل،ترس از#تنهایی و غیره و غیره که خواه ناخواه جریان #نوچه_پروی_مدرن و غیر مدرن به وجود آورده
دیالوگ شخصیت آخر نمایش که (کلمه به کلمه توی ذهنم نمونده چون هنوز هم تو خلسه نمایشم)

کاراکتر مرد نقاش خطاب به کاراکتر دختر نقاش میگه:
تو اخراجی!تو یه نقاشی هان؟درسته؟!یه نقاش پر استعداد!پس برو بیرون!برو بیرون و با مشت بزن تو صورت بقیه و مجبورشون کن استعداد،نبوغت،و ببینن!!
این یعنی جریان سازی…این یعنی دعوت به رفتن،یافتن و ساختن…این یعنی#فداکاری_آرتیستی فارق از ترس از دست دادن #دگری و #مواجه_با_تنهایی
نمایش#222 را چند بار ببینید
دم کارگردان و تک تک عوامل نمایش گرم…
تمدید کنید تا دوباره و چندباره ببینیم تا رستگار