با سلام!
من این تاتر رو روز یکشنبه دیدم. من خیلی تاتر به طور کلی ندیدم برای همین شاید نظرم خیلی موثر نباشه. اما میشه گفت وودی آلن رو خوب میشناسم. یا حداقل چیزی که نشون میده رو. و کار کاملا وودی آلنی بود. از انتخاب موسیقی تا نوع اجراها تا کمدی‌ای که همچنان همون حالت طعنه آمیز و دارکش رو نگه داشته بود. بخش‌هایی از فیلم آنی هال که پخش شد و الی آخر. به نظرم بازی‌ها خیلی به جا بودن. چون ما هیچ وقت نباید توقع یک بازی کاملا کمدی و در عین حال کاملا دراماتیک رو داشته باشیم. همیشه باید روی خط اون بین در کارهای وودی آلن راه بریم. صحنه و استفاده از پارچه و نقاشیها جالب بود. نکته ای باعث میشد بعضی اتفاقات صحنه رو از دست بدیم ایده خوبی بود اگر گفت و گویی شکل میگرفت. و متاسفانه در اجرای ما من این نکات رو نفهمیدم. گاهی موسیقی خیلی بلند بود و باعث میشد بعضی دیالوگ ها از دست بدن. هرچند که در نوشته های وودی آلن که دیالوگ های زیادی هم دارن هجویات به شدت نقش موثری داره. در کل کار خوبی بود و نمایشنامه خوبی هم انتخاب شده بود و به اثر وفادار بود. تشکر میکنم از همه عوامل :) همچنین در مورد اون نکته که چرا به مرگ و قتل میخندیم :) فکر میکنم سوال به جاییه اگر بدونیم که نویسنده کار یک انسان پوچ‌گرا بوده و همین که دوتا کاراکتر باهوش کار توسط یک انسان که خوددرگیری هم داره کشته شدن خودش به قدر کافی پاسخگوی این سوال باشه.
خسته نباشید میگم به همگی :)