چه بازگشت شکوهمندانه ای برای کیومرث مرادی و گروه کارگردانی درجه یکی که داره، بی تعارف اثر نمایانگر یه کارگردان با سواد و خبره است، اتمسفر و صحنه و نور و موسیقی چقدر در خدمت اثر بودن، صندلی شکسته رو به کل بعد از ۵ دقیقه فراموش کردم، مهدی حسینی نیا که دیگه نیازی به تعریف نداره و سام درخشانی رو برای اولین بار چقدر دوست داشتم، متن خوبی بود هر چند که پیام لاریان یه کپی کوچیک از کار کمال هاشمی کرده بود که این هیچی از تخیل و کارگردانی درجه یک کیومرث مرادی کم نمیکنه، پول بلیت نوش جون این همه احترام به تماشاچی.