من خیلی اهل نوشتن نقدهای بلند نیستم و این مورد رو دوستان با تحلیل های فوق العاده شون ماهرانه تر انجام دادن و خواهند داد،اما باید بگم از پنجشنبه و دیدن دوباره ی شکوفه های گیلاس ذهنم همچنان مبهوت چیزی مونده که شاهدش بودم.
قبل دیدن دوباره ی اجرا یک دوست محترم و عزیز مقاله ای رو فرستاد که با خوندن اون مقاله لذت دیدن نمایش رو دو چندان چندان کرد.
از اجرای اولی که تو ایرانشهر دیدم یک سوال تو ذهنم جا مونده بود که چرا نمایش ریتم کندی داره وحتی با وجود اینکه میدونستم قطعا فلسفه ای پشتش هست اما باز هم خیلی متوجهش نشدم!؛اما اجرای مجددی که تو سالن اصلی تئاتر شهر دیدم و لحظه ای ورود جناب رسولی به صحنه؛ یادآوری اون مقاله و ربطش به اجرا؛ذوق عجیب فهمیدنش لذت دوباره دیدن نمایش رو در وجودم صد چندان کرد.(با پذیرش این فکر که با خوندن نظرات دوستان و یا صحبت باهاشون شاید به این مورد هم میرسیدم اما یکباره فهمیدنش با گریز به این نوشته برام خیلی عجیب و غریب خوشایند شد!)
نمیدونم قبل تر،این لینک رو دوستان دیگر تو صفحه به اشتراک گذاشتن یا نه ولی فکر میکنم خوندنش برای کسانی که میخوان به دیدن شکوفه ها برن و حتی رفتن و سوالاتی همچنان براشون وجود داره خالی از لطف نیست.هرچند مطمئنم همتون ماشاء الله در استدلال ؛درک اجرا بسیار قهار و استاد ... دیدن ادامه ›› هستین.

http://fardmag.ir/%D8%B4%D9%85%D8%B4%DB%8C%D8%B1-%D9%88-%D8%B4%DA%A9%D9%88%D9%81%D9%87-%C2%AD%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%B3/