چه شب قشنگی بود دیشب، اول یه بارون زد و بعد رفتیم جلد دوم رو ببینیم (با آمادگی کامل و گذاشتن ۵ بالشتک روی صندلی :)) ). نمایش واقعا لذت‌بخشی بود، لذت به معنای واقعی! با جلد دوم خیلی خندیدم، اما هر دو جلد رو به یه اندازه دوست داشتم.
بازی‌ها عالی بودن، همه از همون اول تا آخر انقدر خوب تو نقششون بودن که انگار واقعا چند تا بیمار روانین که تازه وقتی می‌خوان بیان داستان‌های چخوف (و دو نمایشنامه) رو اجرا کنن تبدیل به بازیگر می‌شن.
و همینطور موسیقی که با انتخاب ساز مناسب، قشنگ روی نمایش می‌نشست.
دلم می‌خواد منم بگم حیف که چند جلد دیگه نداره، اما منطقاً با تکرار زیاد شاید خاص بودنش رو از دست بده، پس به همین دو تجربه بسنده می‌کنم.
خسته نباشید♥️