سالهاست که به عنوان یک مخاطب آماتور، تماشاگر تاترهای مختلف هستم و با سواد اندکم، توی ذهن خودم تجزیه و تحلیلشون میکنم.
باید بگم بین کارهای اخیر که به تماشاشون رفتم جز یکی دو کار، تقریبا هیچ کاری نبوده که چنگی به دل بزنه. بخوام بالاخص در مورد این کار نظرمو بگم، پر بود از اکت های انتزاعی و دیالوگهایی که گویا بر سرِ تندتر و نامفهوم تر ادا کردن اونها، بین بازیگران مسابقه بود! طوری که گاهی اصلا نمی شد فهمید سرو ته جمله ای که ادا شده چیه؟
واقعا چرا تصور میشه شخصی که پای یک اثر نشسته، از قبل نمایشنامه یا کتاب اون اثر رو خونده؟! قرار نیست هنر ( حالا هر هنری)، مخاطبان خاص داشته باشه. هنر اینه که بتونه مخاطب عام رو هم راضی کنه. تمام طول اجرا، دنبال این بودم که بفهمم قضیه اتهام آقای کا چیه و اصلا به چی متهم شده؟! و این نه ضعف نمایشنامه، بلکه ضعف بازی و کارگردانی بود!
به نظرم تنها نقطه ی قوت این نمایش، نقش "سگ" بود که نقشی متفاوت از بقیه داشت.
در هر صورت برای اینکار هم قطعا تلاش بسیاری شده و جا داره از تک تک عوامل تشکر و قدردانی کنم و امیدوارم در آینده شاهد اثرات قوی تر و موفق تری از این گروه باشم.