افیژنی توسط پدر قربانی میشه و قربانی کردن برای خدایان امریست مقدس نه مذموم

سپاس از شما
پس برداشت من این هست که این نمایش پیرامون تاریکی و تباهیِ امری مقدس هست. و همچنین مساله بخشش در برابر انتقام.

شر و خشم خدایان خیر نشود نه به هیچ قربانی نه به هیچ شرابی. بودن مصیبت است و مصیبت در کار خویش است. تراژدی پایان نیست بلکه آغاز است. مویه کن، شاید خیر چیره شود.

انگار خیر و شر مدام جای خودشون رو به همدیگه می‌دادن در شخصیت‌های داستان.