قانون اول
تیاتر درد و بیماریه، تیاتر واگیرداره، بازیگر بیماره، بازیگر بیماره و باید زجر بکشه و تماشاچی هم با درد و رنج اون زجر میکشه پس هر کس که بتونه در صحنه این درد و رنج رو انتقال بده می تونه بازیگر باشه. اگر فردی عامی که در کوچه و بازار بیتجربه و بیمعرفت به این پدیده باشه و در صورتی که بتونه این هنر رو به شکل بدیع و اصیل و دست نخورده به دیگران سرایت بده قطعا بازیگره
پس نابازیگر بازیگره، نترس از نابازیگر استفاده کن
- انگار رنج آلنده نازنین قرار نیست رها کنه منو